SOS και σαφές μήνυμα και από την Ιταλία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για αλλαγή πολιτικής, που δεν θέλει όμως να ακούσει η Μέρκελ ενόψει των εκλογών στο Βερολίνο το προσεχές φθινόπωρο.

Ανεξαρτήτως των τελικών ποσοστών και συσχετισμών ως προς τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης στην Ρώμη, το 50% περίπου του ιταλικού λαού ψηφίζοντας Σίλβιο Μπερλουσκόνι και Μπέπε Γκρίλο, τάσσεται-στην τρίτη ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης- υπέρ ουσιαστικά της επιστροφής στη λιρέτα. Η κυρίαρχη πολιτική λιτότητας σε βάρος των χωρών του νότου και της πλειοψηφίας των πολιτών τους έστρεψε μεγάλες λαϊκές μάζες στον λαϊκισμό και τον αντιευρωπαϊσμό, στην νεκρανάσταση βαθιά αποτυχημένων πολιτικών όπως ο Μπερλουσκόνι, ενώ εξέθρεψε φαινόμενα όπως ο Γκρίλο, που δείχνουν να είναι υπαρκτά σε πολλές χώρες της Ένωσης. Παράλληλα οδήγησαν στην κατάρρευση προσωπικοτήτων όπως ο Μάριο Μόντι, ο οποίος στην αρχή της θητείας του θεωρούνταν παράδειγμα για τη διαχείριση της κρίσης. Όπως όλα δείχνουν άλλωστε το πολιτικό τέλος του Μόντι στην Ιταλία και του Λουκά Παπαδήμου νωρίτερα στην Ελλάδα σηματοδοτούν και το τέλος των τεχνοκρατικών λύσεων στην Ευρώπη της λιτότητας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εισέρχεται πλέον σε μεγάλη δοκιμασία, από τη στιγμή που η Μέρκελ, λόγω των επικείμενων γερμανικών εκλογών, αρνείται να λάβει τα μηνύματα από τις αντιδράσεις των λαών πολλών χωρών της Ευρώπης. Αντιδράσεις που σε χώρες όπως η Ιταλία εκφράζονται στην κάλπη, σε χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία εκφράζονται πλέον στους δρόμους και σε χώρες όπως η Βουλγαρία με λαϊκές κινητοποιήσεις που ρίχνουν την κυβέρνηση.

Άλλωστε η Ιταλία δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα.

• Η Γαλλία δεν πιάνει πλέον τους στόχους και μπαίνει στο στόχαστρο του Βερολίνου αλλά και των αγορών.

• Η Βρετανία, αν και δεν ανήκει στην ευρωζώνη, βλέπει να της αφαιρούνται για πρώτη φορά από τους χρηματοπιστωτικούς οίκους τα ΑΑΑ.

• Η Ελλάδα προβληματίζεται δια στόματος του ιδίου του πρωθυπουργού αν θα καταφέρει να φτάσει μέχρι το καλοκαίρι, ενώ ακόμα και κυβερνητικά στελέχη παραδέχονται ότι το Πρόγραμμα δεν βγαίνει.

• Η Βουλγαρία οδηγείται κατά πάσα πιθανότητα σε νέες εκλογές, χωρίς τη δυνατότητα αλλαγής πολιτικής και συνεπώς με αδιέξοδα για το σύνολο του πολιτικού συστήματος, ενώ τα παράδειγμα της πολιτικής αλλαγής μέσω λαϊκών κινητοποιήσεων-όπως συνέβη με την πτώση της κυβέρνησης Μπορίσωφ- ενδέχεται να λειτουργήσει μεταβατικά.

Η πολιτική που εξακολουθεί να ασκεί η Μέρκελ και δεν πρόκειται να αλλάξει από τη στιγμή που της φέρνει οφέλη ενόψει των εκλογών στη χώρα της, αναμένεται να προκαλέσει νέα αδιέξοδα και μεγάλους κλυδωνισμούς στην ευρωζώνη. Και τα φαινόμενα Μπερλουσκόνι και Μπέπε να λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά…