Το «γκουρμέ» μενού του Αλ Καπόνε και η θρυλική απόδραση...
Το 1775, ο Ισπανός εξερευνητής Χουάν Μανουέλ ντ’ Αγιάλα καταφθάνει στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο και ονομάζει το «βράχο» - τη μια από τις τρεις βραχονησίδες που υπάρχουν – «La Isla da los Alcatraces» (Το νησί των πελεκάνων). Το νησάκι αυτό έμελλε να γίνει μερικούς αιώνες μετά ο χειρότερος εφιάλτης διαβόητων εγκληματιών, καθώς αν και τα θαλασσοπούλια που φιλοξενούσε είχαν τη δυνατότητα φυγής, οι κρατούμενοι είχαν αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Την Κυριακή 11 Αυγούστου, το Αλκατράζ έκλεισε 79 χρόνια από τότε που άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες του και υποδέχτηκε διαβόητους εγκληματίες, μένοντας στην Ιστορία ως μία από τις πιο ασφαλείς φυλακές όλων των εποχών.
Τη δεκαετία του 1930 η αύξηση της εγκληματικότητας, οι μαφιόζικες συμμορίες και οι αδίκαστοι γκάνγκστερ είχαν βρει πρόσφορο έδαφος, δημιουργώντας πανίσχυρα γκέτο. Αρκετά ονόματα της «αφρόκρεμας» του υποκόσμου παρέλασαν από τα κελιά του Αλκατράζ, μεταξύ αυτών και ο Αλ Καπόνε, ο οποίος εξέτισε τετραετή ποινή. Η μικρή νησίδα διέθετε όλες τις προϋποθέσεις για να μετατραπεί σε πανίσχυρο φρούριο κι έτσι ο θρύλος της αδύνατης απόδρασης δεν άργησε να γραφτεί.
Στα 29 χρόνια λειτουργίας της φυλακής σημειώθηκαν συνολικά 14 απόπειρες απόδρασης, ωστόσο μόνο μία, αυτή της 11ης Ιουνίου του 1946, εγείρει μέχρι σήμερα ερωτήματα. Οι Φρανκ Μόρις, Τζον Αγκλί και Κλάρενς Αγκλί κατάφεραν, σκάβοντας με κουτάλια, να αποδράσουν, ωστόσο η μοίρα των τριών κρατουμένων παραμένει μέχρι σήμερα μυστήριο, καθώς πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι πνίγηκαν στα παγωμένα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού. Το FBI ερεύνησε την υπόθεση για 17 χρόνια, ώσπου την έθεσε στο αρχείο χωρίς να καταφέρει να δώσει κάποια απάντηση. Η καλοστημένη επιχείρηση απόδρασης αποτέλεσε έμπνευση για την ομώνυμη αμερικανική ταινία με πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ίστγουντ, που υποδύεται τον Φρανκ Μόρις.
Ο γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Κένεντι, έκλεισε το Αλκατράζ το 1963 λόγω της ακριβής συντήρησης και της προνομιακής θέσης του στον κόλπο. Εννέα χρόνια αργότερα έγινε εθνικό πάρκο και προσφιλής τουριστικός προορισμός με περίπου 1,5 εκατομμύριο επισκέπτες το χρόνο.
Ψητό χοιρινό, πίτα με βοδινό κρέας, σοταρισμένα κολοκυθάκια και κρεατοκροκέτες περιλάμβανε το μενού της διαβόητης φυλακής των ΗΠΑ, φαγητό που θα συναντούσε κανείς σε πανάκριβο ρεστοράν. Ξεχάστε τους χυλούς και τις άνοστες σούπες. Φρέσκα υλικά στέλνονταν καθημερινά από τον Σαν Φρανσίσκο... ικανοποιώντας και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι τα έξοδα του κράτους για κάθε κρατούμενο στο Αλκατράζ ήταν δέκα δολάρια, την ίδια ώρα που σε άλλες φυλακές ήταν μόλις τρία δολάρια.
Η φωτογραφία με το «γκουρμέ» μενού εκτίθεται με αφορμή τον εορτασμό της 50ής επετείου από το κλείσιμο των φυλακών σε μια έκθεση και αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, τις γαστριμαργικές απολαύσεις των κρατουμένων. Μάλιστα, ξενοδοχείο στο Σαν Φρανσίσκο ετοίμασε ειδικό μενού βασισμένο σε αυτό που σέρβιραν στη φυλακή πριν από μισό αιώνα, το οποίο θα προσφέρει μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου σε όσους θελήσουν να νιώσουν για λίγο σαν τον Αλ Καπόνε!
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ