«Μένουν λίγες ώρες για το πρώτο παιχνίδι. Είναι σαν να πρέπει να δώσεις εξετάσεις στο πανεπιστήμιο και νιώθεις λίγο άγχος. Στρες δεν νιώθουν αυτοί που δεν ξέρουν τίποτα κι αυτοί που ξέρουν τα πάντα, αλλά η τελειότητα δεν είναι ανθρώπινη. Το ματς της πρεμιέρας δεν είναι εύκολο, απέναντι σε μια ομάδα που είναι αουτσάιντερ και όταν έχεις αυτό το ρόλο συχνά κάποια… περίεργα σουτ μπαίνουν μέσα. Η FIBA δεν μας επιτρέπει να έχουμε 30ποντα, οπότε θα πρέπει να πάμε με υπομονή, δύναμη και ενότητα. Δεν θα πρέπει να πάμε να κερδίσουμε το ματς με ένα σουτ ή σε ένα δεκάλεπτο. Δεν είμαστε έτοιμοι. Δεν μπορείς να είσαι έτοιμος από το πρώτο παιχνίδι. Σημασία έχει πώς τελειώνεις το δεκάλεπτο κι όχι πώς το αρχίζεις. Το καλό είναι ότι η βελτίωση της επικοινωνίας οδηγεί σε παρεξηγήσεις, οπότε είναι καλό ότι δεν καταλαβαίνω τα ελληνικά και δεν διαβάζω. Αγαπώ τους παίκτες μου. Δεν έχω γυάλινη σφαίρα, δεν ξέρω τι θα γίνει, αλλά ξέρω πως αξίζουν να είναι σε αυτή την ομάδα και αξίζουν την υποστήριξη όλων των Ελλήνων. Δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα, γιατί μία νίκη δεν την υπόσχεσαι, την αξίζεις. Πρέπει να απομονώσω την ομάδα από τα πάντα, για να αποδώσει τα μέγιστα. Το πάθος πάει κόντρα στη λογική. Είναι κάτι σπουδαίο, αλλά δεν φέρνει πάντα ισορροπία κι εγώ θέλω ισορροπία σε κάθε δευτερόλεπτο της δουλειάς μου».

Διαβάστε περισσότερα στο Pamesports.gr