Στην αρχή ήταν ο γραμματέας της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Μανιάτης και ο αρμόδιος εισηγητής Βασίλης Κεγκέρογλου, που με μία σκληρή ανακοίνωσή τους, υπονόησαν «υπακοή» της κυβέρνησης σε συντεχνιακές λογικές. «Παρά τις αντιρρήσεις που εκφράστηκαν κατά τις συναντήσεις της διακομματικής επιτροπής και χωρίς πλήρη ενημέρωση του Πρωθυπουργού για όλες τις διαστάσεις του θέματος, κάποιοι αποφάσισαν τη μεταφορά της Ειδικής Γραμματείας Δασών από το ΥΠΕΚΑ, όπου είχε ενταχθεί το 2009, πίσω πάλι στο ΥΠΑΑΤ, υπακούοντας έτσι στις γνωστές από χρόνια συντεχνιακές αντιλήψεις της ακινησίας και της στασιμότητας», είπαν, παρατηρώντας «περιβαλλοντική, αναπτυξιακή και θεσμική οπισθοδρόμηση», σε σχέση με την πρόοδο που είχε διαπιστωθεί τα δυόμισι τελευταία χρόνια σε λιμνάζοντα επί δεκαετίες θέματα.

Επισήμαναν ακόμα την... παγκόσμια πρωτοτυπία και κάλεσαν τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να επανεξετάσει την πρόταση που του έχει γίνει και να αρνηθεί να υπογράψει μία τέτοια απόφαση.

Από κοντά και η Δημοκρατική Αριστερά που έσπευσε λίγο αργότερα να ζητήσει την ακύρωση της απόφασης, χαρακτηρίζοντάς την ως... άστοχη. Επισήμανε άλλωστε τα διαχειριστικά προβλήματα που θα προκύψουν από την αποκοπή και ξεχωριστή αντιμετώπιση του δάσους από το υπόλοιπο περιβάλλον, αλλά και τη «διοικητική αναστάτωση που θα προκαλέσει αυτή η αναιτιολόγητη μετακίνηση σε μία φάση που η χώρα οφείλει να επικεντρωθεί στη διοικητική ανόρθωση», την οποία και χαρακτήρισε «πολιτικό ατόπημα».

Και μπορεί το θέμα να ακούγεται ήσσονος σημασίας - στην πραγματικότητα δεν είναι - κατάφερε όμως να ξαναφέρει κοντά τους δύο κυβερνητικούς εταίρους, που φέρονταν να περνάνε μία «παγωμένη περίοδο» στις σχέσεις τους, λίγο μετά την προτελευταία σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών.