Είναι όμως αυτό ένα καλό νέο; Η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης που διεξήγαγε την έρευνα μελέτησε τη γεωλογική ιστορία του πλανήτη και το πλούσιο αρχείο απολιθωμάτων που κατέχουμε για να εστιάσει στη βιοποικιλότητα θαλάσσιων ασπόνδυλων σε μια περίοδο 540 εκατ. ετών.

Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι αυξήσεις στη βιοποικιλότητα κατά τις θερμές περιόδους του πλανήτη συνδυάζονται με την εξαφάνιση άλλων ειδών.

Οι μεταβολές αυτές, εμφανίσεις και εξαφανίσεις ειδών, συμβαίνουν σε χρονικούς ορίζοντες εκατομμυρίων ετών.

Ο ειδικός της έρευνας δεν πιστεύει ότι τα πορίσματα της έρευνάς του διαφοροποιούν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την εξαφάνιση ειδών χλωρίδας και πανίδας εξαιτίας της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής.

Ο ρυθμός εξέλιξης και εμφάνισης νέων ειδών και άρα της αύξησης της βιοποικιλότητας ξεπερνά την κλίμακα του ανθρώπινου είδους. Η περίοδος ζωής ενός είδους διαρκεί 1-10 εκατ. έτη κατά μέσο όρο. Η εξαφάνιση ειδών λόγω της περιβαλλοντικής καταστροφής συμβαίνει ταχύτατα. Αντίθετα, η εμφάνιση νέων ενδέχεται να γίνει αντιληπτή όταν το ανθρώπινο είδος θα έχει εξαφανιστεί από τον πλανήτη.

Ο ειδικός εμμένει στην κοινώς αποδεκτή άποψη μεταξύ της επιστημονικής κοινότητας ότι η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή συνεπάγεται σημαντική συρρίκνωση της βιοποικιλότητας στον πλανήτη και εστίασε στην απώλεια των κοραλλιογενών υφάλων.

Η τελευταία έρευνα αντικρούει παλαιότερες -συμπεριλαμβανομένων μελετών από την ίδια ερευνητική ομάδα-που έδειχναν ότι η παγκόσμια θέρμανση προκαλεί πτώση της βιοποικιλότητας.

Οι προηγούμενες έρευνες μελετούσαν την τροπική ζώνη του πλανήτη η οποία παρουσιάζει σήμερα τη μέγιστη βιοποικιλότητα, και η ζώνη αυτή θα πρέπει να μεγάλωνε σε περιόδους υψηλής θερμοκρασίας.

Οι έρευνες αυτές μετρούσαν τη βιοποικιλότητα εξετάζοντας το πότε εμφανίστηκαν και το πότε εξαφανίστηκαν μεγάλες ομάδες οργανισμών.

Το πρόβλημα με αυτή την προσέγγιση είναι ότι δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι ορισμένες γεωλογικές περίοδοι είναι καλύτερα μελετημένες από άλλες.

ΠΗΓΗ: econews.gr