Όπως εξήγησε ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η αποχώρηση της τρόικας «αποφασίστηκε από καιρό». «Δεν αποτελεί ένδειξη προβλήματος. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται και οι συζητήσεις προχωρούν. Είμαι βέβαιος ότι θα καταλήξουν σε άμεσο αποτέλεσμα», δήλωσε ο Σάιμον Ο΄ Κόνορ.

Σε απάντηση στη «δραματοποίηση» του γεγονότος από τον Τύπο, ο Σάιμον Ο΄ Κόνορ επισήμανε ότι κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι συζητήσεις ανάμεσα στην τρόικα και τις ελληνικές αρχές, από τις αρχές Σεπτεμβρίου, υπήρξαν εντατικές και παραγωγικές, σημειώθηκε ουσιαστική πρόοδος και αναμένεται να συνεχιστούν σύντομα στην Αθήνα. Ο εκπρόσωπος της Επιτροπής υπενθύμισε, επίσης, ότι στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης του δεύτερου προγράμματος προσαρμογής, η τρόικα έχει επισκεφθεί την Αθήνα τρεις φορές.

Aργεί η Δόση: Νέος ορίζοντας ο Νοέμβριος

Δεν φτάνει να πάει ο υπουργός οικονομικών στη συνεδρίαση του Λουξεμβούργου με τα μέτρα στο χέρι, πρέπει και το euro working group να έχει ετοιμάσει την εισήγηση του προς το Συμβούλιο. Για να το κάνει αυτό πρέπει να έχει δημοσιευτεί ήδη η έκθεση της DGECFIN. Με βάση τους πραγματικούς χρόνους, στις Βρυξέλλες, οι επίσημες πηγές της Κομισιόν θεωρούν δεδομένο πως η διαπραγμάτευση δεν θα οδηγήσει σε απόφαση για εκταμίευση της δόσης στις 8 Οκτωβρίου, όπως άλλωστε προέβλεψε και ο Ζ.Κ.Γιούνκερ. Η πορεία των συζητήσεων σύμφωνα με τους γνώστες των πραγματικών διαστάσεων της κατάστασης, έχει ακόμα δρόμο - κανείς όμως, ούτε καν όσοι μετέχουν στη διαδικασία δεν είναι σε θέση να εγγυηθούν πότε θα καταλήξουν.

Το σίγουρο είναι πως οι διαδικασίες μέχρι στιγμής δεν διακόπτονται. Η Κομισιόν δεν αποχωρεί από τις συζητήσεις, ότι και αν πράξει το ΔΝΤ, όπου και αν χρειαστεί να βρεθεί ο επικεφαλής της αποστολής τις επόμενες μέρες.

Μεγάλο μέρος της ευθύνης, καταλογίζεται από κύκλους της Κομισιόν στη συνεργασία των πολιτικών αρχηγών, όμως άλλο τόσο μέρος καταλογίζεται στην προετοιμασία των μέτρων από τα συναρμόδια υπουργεία. Το γεγονός ότι τα στελέχη της αποστολής αναγκάστηκαν να μην κάνουν αποδεκτά μέτρα από τον τομέα της μείωσης των δομικών δαπανών του δημοσίου - δηλαδή από τα μέτρα απόλυτης προτεραιότητας για την Κομισιόν - και η ύστατη μεταφορά τους στο σκέλος των μισθών, συντάξεων και εσχάτως των εσόδων, αποδεικνύει ότι οι προτάσεις δεν ήταν σωστά προετοιμασμένες. Κύκλοι της Κομισιόν έκαναν λόγο για ακοστολόγητα μέτρα, ή για σχέδια που δεν είχαν εκπονηθεί με βάση τους εγνωσμένους κανόνες της διοίκησης και της λογιστικής. Θέτουν μάλιστα το πραγματικό ερώτημα: “μα καλά, υποτίθεται πως ο έλεγχος σταμάτησε το καλοκαίρι για να δοθεί στην κυβέρνηση χρόνος προετοιμασίας, τι μεσολάβησε;”

Οι ελληνικές αρχές απέτυχαν να αποφασίσουν απολύσεις στο δημόσιο τομέα, κατάργηση του εφάπαξ, ενοποίηση όλων των ταμείων, πλαφόν και ομογενοποίηση των συντάξεων και δεν παρουσίασαν ένα φορολογικό σύστημα άμεσης εφαρμογής, ως όφειλαν από τον Σεπτέμβριο του 2011. Η σκληρή πραγματικότητα απαιτεί για τους δανειστές την αποδεδειγμένη μείωση του ελληνικού ελλείμματος και παρά τα όσα ακούγονται ο μόνος ορίζοντας που πρέπει να αποδεικνύεται είναι η διετία - άσχετα με το τι θα συμβεί στη συνέχεια.

Στις Βρυξέλλες πολλοί επισημαίνουν πως “ότι και αν έχει αλλάξει στο πολιτικό περιβάλλον η χώρα κρίνεται με βάση τη συμφωνία που έχει υπογράψει, αυτός και μόνο αυτός είναι ο ρόλος των ελεγκτών”.

Βεβαίως με όσα μεσολάβησαν η χώρα βρίσκεται σε μια ιδιότυπη φάση περιστολής πληρωμών, ένα βήμα πριν από τη στάση πληρωμών. Η τελευταία τριμηνιαία δόση έφτασε το Μάρτιο και η επόμενη δεν προβλέπεται πριν από τον Νοέμβριο. Τα πολιτικά δεδομένα όμως όσο εύκολα αλλάζουν προς το ευνοϊκό, άλλο τόσο εύκολα αλλάζουν και προς το δυσμενές. Αν η διαδικασία τρενάρει και ξεπεραστεί το πολιτικό ορόσημο της 7ης Νοεμβρίου και των Αμερικανικών εκλογών, τότε “πολλές εκκρεμότητες θα βγουν από το συρτάρι”. Δεν αποκλείεται και οι ευρωπαϊκές ηγεσίες να αρχίσουν να επεξεργάζονται και νέα σενάρια.

Η Κομισιόν πάντως δεν έχει κανένα λόγο να βιάζεται να ολοκληρώσει τη διαπραγμάτευση με την Αθήνα.

Δύο ανεξάρτητες μεταξύ τους κοινοτικές πηγές επεξηγούν στο real.gr πως “αφενός είναι προτιμότερο να αργήσει η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων και να έχουμε ένα οριστικό πρόγραμμα δημοσιονομικών παρεμβάσεων, από το να επιστρέψουμε σε τρεις μήνες και να συζητάμε τα ίδια”, αφετέρου ο μόνος που οφείλει να βιάζεται είναι η Ελλάδα: “δεν έχει ανάγκη η Κομισιόν να εκταμιεύσει τη δόση, ούτε να επέμβει στο ελληνικό χρέος, η Ελλάδα το έχει ανάγκη και ως εκ τούτου πρέπει να κάνει τη δουλειά της”.

Από την άλλη η πίεση, αποδεδειγμένα πρέπει να κλιμακωθεί και προς τους πολιτικούς αρχηγούς και προς τα μέλη της κυβέρνησης. Φράσεις όπως “η τρόικα επιτίθεται...” και “η τρόικα πρέπει να καταλάβει...” δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα των συζητήσεων ή τη θέση της χώρας. Η τρόικα δεν επιτίθεται σε κανέναν και δεν πρέπει να καταλάβει τίποτα. Όποιος ξέρει να κάνει τη δουλειά του αμείβεται (όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία) και όποιος επιμένει να νομίζει πως μπορεί να την κάνει διαφορετικά πρέπει να το αποδεικνύει. Μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει αποδείξει τίποτα το διαφορετικό.