Ακολουθεί η πλήρης μετάφραση:

»Είμαι σοκαρισμένος. Αλλά όχι μόνο εγώ. Όλα τα μέλη της EUB είναι. Τώρα που η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να βάλει λουκέτο στα 3 δημόσια τηλεοπτικά κανάλια καθώς και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, αισθανόμαστε έκπληξη, απογοήτευση, έως και αγανάκτηση. Το ωμό αυτό μέτρο είναι - στο περιεχόμενο και στους τύπους - απαράδεκτο. Υπονομεύει την δημοσιογραφία, εξασθενίζει τον πλουραλισμό της κοινωνίας και δίνει την χαριστική βολή στην πολιτισμική έκφραση της χώρας. Πρόκειται για μια περίεργη αντίληψη περί δημοκρατίας: Είναι όμως τα ΜΜΕ εκείνα που δίνουν τα εχέγγυα για την δημοκρατία, επειδή από την μια μεριά λειτουργούν ανεξάρτητα από τις διάφορες εξουσίες, ενώ από την άλλη κατοχυρώνουν τον πλουραλισμό της έκφρασης σε ένα πεδίο που μοιράζονται με τα ιδιωτικά ΜΜΕ.

Η ελληνική κυβέρνηση αγνόησε την ιδιαιτερότητα και την αξία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, χωρίς να επιδιώξει να γίνει η παραμικρή συζήτηση για τον ρόλο και την θέση της στην κοινωνία. Αυτή η αντίληψη είναι άκρως σοκαριστική και αντιστρατεύεται τις ευρωπαϊκές παραδόσεις και συμβάσεις.

Καταδικάζουμε με τον πλέον οξύ τρόπο τις μεθοδεύσεις της εκτελεστικής εξουσίας απέναντι στην ΕΡΤ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αρνούμαστε πως χρειάζεται να γίνει αναδιάρθρωση στα δημόσια ΜΜΕ. Κάτι τέτοιο όμως δεν πρέπει να γίνει χωρίς προηγούμενη διαβούλευση και με την συνδρομή των αστυνομικών δυνάμεων. Η ‘μαύρη οθόνη’ δεν σημαίνει μόνον ότι η ανεξαρτησία και ο πλουραλισμός των ΜΜΕ απειλούνται σοβαρά, αλλά κι ότι δοκιμάζουν και την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας στο μέτρο που εξασθενούν έναν από τους πυλώνες της.

Η EBU θα ρίξει όλα τα όπλα που διαθέτει για να ανατραπεί η απόφαση για την ΕΡΤ. Έχουμε ήδη μιλήσει με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι αντιδράσεις της οποίας είναι ανησυχητικά διφορούμενες. Έχουμε κινήσει διαδικασίες που επιτρέπουν στους εργαζομένους στην ελληνική δημόσια ραδιοτηλεόραση να μεταδίδουν τα προγράμματά τους και μέσω του διαδικτύου.

Θα επιστρατεύσουμε τις συμβουλές, την βοήθεια και την τεχνογνωσία μας για να διασφαλίσουμε την υπόσταση των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ στην Ελλάδα. Η εξαφάνισή τους σε μια χώρα που αποτελεί λίκνο της δημοκρατίας, δημιουργεί σε κάθε περίπτωση ένα επικίνδυνο προηγούμενο που δεν νομιμοποιείται από καμία κρίση όσο κι αν αυτή είναι σοβαρή.

Η χρεοκοπία του οικονομικού συστήματος δεν πρέπει να οδηγήσει σε αφανισμό -έστω πρόσκαιρο – ενός μοντέλου που αποτελεί εγγύηση για τον πλουραλισμό, την ελευθερία της έκφρασης και την πολυμορφία. Οι αξίες αυτές είναι ανεκτίμητες σε ένα κράτος δικαίου του 21ου αιώνα».

- Με την απόφασή του να κλείσει την ΕΡΤ ο Έλληνας πρωθυπουργός Α. Σαμαράς παίρνει ένα τεράστιο ρίσκο, υποστηρίζει ο N. Malkoutzis σε άρθρο γνώμης που φιλοξενεί η De Morgen υπό τον τίτλο «Το κλείσιμο της ΕΡΤ» και υπέρτιτλο «Τι τον έπιασε τον Έλληνα πρωθυπουργό και αποφάσισε να κλείσει την δημόσια ραδιοτηλεόραση;». Ο συντάκτης εκτιμά ότι η απόφαση αυτή αντανακλά την βούληση του πρωθυπουργού να ξεπεράσει την δυστοκία που παρατηρείται όλο αυτό το διάστημα σε ό,τι αφορά την εκπλήρωση των ‘μνημονιακών’ υποχρεώσεων για μείωση του δημόσιου τομέα μέσω των απολύσεων των επίορκων υπαλλήλων.

Ωστόσο, παρατηρεί, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το εγχείρημα αυτό του Έλληνα πρωθυπουργού θα στεφθεί με επιτυχία. Και τούτο διότι όπως σημειώνει, έχοντας φέρει προ τετελεσμένων τους άλλους δύο κυβερνητικούς εταίρους, τους έχει βάλει το κυριολεκτικά ‘το μαχαίρι στο λαιμό’. Και διερωτάται: Είναι όμως αυτός ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσει να λειτουργήσει αρμονικά ο τρικομματικός κυβερνητικός συνασπισμός; Είναι ακόμη σκόπιμο να αναζωπυρωθούν εκ νέου οι λαϊκές αντιδράσεις που είχαν υποχωρήσει το τελευταίο διάστημα; Ενώ είναι πιθανό να υπάρχουν κάποιοι Έλληνες που θα επικροτήσουν τις κινήσεις του πρωθυπουργού ως δείγμα αποφασιστικότητας, κάποιοι άλλοι θα αγανακτήσουν από το θέαμα των ΜΑΤ μπροστά από το κτίριο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης που ανακαλεί στη μνήμη τις μελανότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, προσθέτει.

Εξάλλου, συμπληρώνει, υπάρχει για τους Έλληνες ένα θέμα αξιοπιστίας, καθώς υπάρχει μια μεγάλη επιφυλακτικότητα απέναντι στο κατά πόσον κόμματα που επιδίδονταν επί χρόνια στην πρακτική των πελατειακών σχέσεων, είναι τώρα σε θέση να δώσουν σάρκα και οστά στο νέο δημόσιο φορέα που ευαγγελίζονται. Πόση εμπιστοσύνη δηλαδή μπορούν να έχουν οι Έλληνες - καταλήγει - προς τη Νέα Δημοκρατία, που είχε αντιδράσει έντονα στο σχέδιο αναδιάρθρωσης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το 2011, ότι εννοεί αυτά που λέει περί ανεξαρτησίας του νέου φορέα;