Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Δεν είναι ενιαίο το «σώμα» των νέων, υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι, με ανησυχίες, επιθυμίες, όνειρα και οράματα που ποικίλλουν. Επομένως, το να κατηγορούμε συλλήβδην τους νέους για μια συγκεκριμένη στάση είναι βασικό λάθος.
 
Η απαξίωση όμως του πολιτικού συστήματος, η δυσπιστίας στους πολιτικούς πρωταγωνιστές των τελευταίων δεκαετιών είναι μεν ένα μείγμα αυτοκαταστροφής αλλά τροφοδοτείτε από την οργή και την αγανάκτηση που εύλογα τρέφουμε. Η συσπείρωση στους ακραίους χώρους φανερώνει την παραίτηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού από την ελπίδα και την αισιοδοξία.

Μια άλλη αλήθεια είναι η έκφραση που συχνά ακούω «Οι νέοι στην πλειοψηφία τους δεν ακολουθούν τις κομματικές εκδηλώσεις ούτε συμμετέχουν σε δράσεις». Σωστή διαπίστωση! Γιατί όμως;

Λείπει, από τις εκδηλώσεις αυτές, το στοιχείο του νεωτερισμού. Οι συγκεντρώσεις χαρακτηρίζονται από τον παλαιοκομματική φόρμα των πάνελ, που δεν έχουν καμία αλληλεπίδραση με το κοινό, με ομιλίες χωρίς σαφείς προτάσεις. Όσες πολιτικές κινήσεις και κόμματα δοκίμασαν μικρές συγκεντρώσεις σε καφέ, βιβλιοπωλεία ή γραφεία με άξονα την συζήτηση, με συγκεκριμένο θέμα και όχι την παρακολούθηση αόριστων πολιτικών ομιλιών, είδαν νέους να συμμετέχουν.

Ακούω επίσης πως «οι νέοι εμπνέονται από τη μόδα του απολιτίκ». Όντως υπάρχουν κάποιοι που ακολουθούν την πλήρη αποχή αλλά στο κάτω κατω και σε ποια εποχή δεν υπήρχαν τέτοιοι νέοι;

Αυτό που παρατηρώ από τις παρέες μου είναι πως οι νέοι μιλούν ακόμα για πολιτική . Ίσως με έναν τρόπο διαφορετικό από αυτόν που θα θέλαμε, αλλά συζητούν με ωριμότητα ζητώντας πρακτικές λύσεις και όχι λόγια. Όσα λένε φανερώνουν την οργισμένη ελπίδα για την επόμενη μέρα της χώρας. Οι εκδηλώσεις, που θα έχουν θετικό αντίκτυπο σε νέους πολίτες, θα είναι θεματικές εκδηλώσεις με θεματολογία σχετική με τα ζητήματα της παιδείας, της ανεργίας και της ανάπτυξης.

Σε αυτές τις εκδηλώσεις πρέπει το σχήμα των προσώπων που θα κάνουν τις ολιγόλεπτες προτάσεις να είναι ηλικιακά μεικτό. Να περάσουμε από την γενιά των 60+ πολιτικών στην γενιά των 40 ή των 30. Οι νέοι θέλουμε να δούμε πρόσωπα με παρόμοιες αγωνίες και ταυτόσημους προβληματισμούς.

Το πολιτικό σύστημα που θέλουμε να ανασυγκροτηθεί υπάρχει ως ρεύμα και στις νέες ηλικίες! Ας αφήσουμε λοιπόν το μαστίγωμα στους νέους και ας μιλήσουμε με αυτούς και όχι χωρίς αυτούς! Εμείς οι νέοι από την πλευρά μας πρέπει να δραστηριοποιηθούμε αν δεν θέλουμε να δούμε ξανά τα ίδια πρόσωπα στο προσκήνιο. Η αποχή δεν είναι επιλογή που φανερώνει δύναμη, αλλά αδυναμία!

Στράτος Καρακασίδης

Αντιπρόεδρος Ενωσης Φοιτητών Πολιτικών Επιστημών.

Υποψήφιος Διαμερισματικός Σύμβουλος 1ης Κοινότητας Θεσσαλονίκης
με το Συνδυασμό του Σταύρου Καλαφάτη «ΕΝΤΑΞΕΙ».