Ανοιχτές πληγές

Αλογα, γαϊδουράκια και μουλάρια με ανοιχτές πληγές στο σώμα, υποσιτισμένα και φοβισμένα, βρίσκουν τη φροντίδα που τους χρειάζεται, αλλά και ένα νέο σπιτικό που συντηρείται αποκλειστικά από εθελοντές και υποστηρίζεται οικονομικά από τους ίδιους, αλλά και τους συνδρομητές. «Προσπαθούμε να προστατεύσουμε αυτά τα πανέμορφα ζώα, να αλλάξουμε τη συνείδηση πολλών ιδιοκτητών, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο πολλοί τα εμπορεύονται. Πάνω απ’ όλα, όμως, θέλουμε ύστερα από μας να βρουν έναν νέο ιδιοκτήτη, που θα τα υιοθετήσει και θα τους προσφέρει τις καλύτερες συνθήκες», εξηγεί η Ρόζα Ρούσσου, μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου.

Σήμερα, στον ΕΣΠΙ φιλοξενούνται συνολικά 9 ζώα που μεταφέρθηκαν εκεί κατόπιν καταγγελιών που έγιναν στον σύλλογο. «Δεχόμαστε καταγγελίες από όλη την Ελλάδα για κακομεταχείριση και άσχημες συνθήκες. Ομως, η πιο εξόφθαλμη περίπτωση είναι αυτή του Ασπροπύργου, η οποία υπήρξε και η αφορμή για την ίδρυση του συλλόγου το 2006. Σε ένα κτήμα στην περιοχή καταγγέλθηκε πως υπήρχαν 64 ζώα που ζούσαν σε άθλιες συνθήκες και τα περισσότερα προορίζονταν για τα σφαγεία στην Ιταλία. Υστερα από δικαστικές ενέργειες, ο ιδιοκτήτης και έμπορος αλόγων καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλάκιση και τα ζώα έφυγαν από την ιδιοκτησία του», συμπληρώνει η Ρ. Ρούσσου. Το ζήτημα, όπως επισημαίνουν και οι άνθρωποι του ΕΣΠΙ, δεν είναι να σταματήσει το εμπόριο των ζώων, αλλά να καλυτερέψουν οι συνθήκες διαβίωσης και ο τρόπος εμπορίας τους.

Παράνομο εμπόριο

Σε περιοχές όπως ο Ασπρόπυργος και το Σχιστό, το παράνομο εμπόριο αλόγων ανθεί. Πολλά απ’ αυτά δεν διαθέτουν τα απαραίτητα πιστοποιητικά, δεν έχουν υποβληθεί σε κτηνιατρικό έλεγχο, ζουν σε άσχημες συνθήκες και, παρ’ όλα αυτά, πωλούνται. Κύριοι αγοραστές είναι είτε μικροί όμιλοι είτε άνθρωποι που τα θέλουν για δική τους χρήση. Τα ζώα, αν είναι τυχερά, θα πουληθούν. Διαφορετικά, θα πεθάνουν εκεί ξεχασμένα ή, σε διαφορετική περίπτωση, θα καταλήξουν στο εξωτερικό, χωρίς φυσικά να ακολουθούνται οι βασικοί κανονισμοί μεταφοράς τους, για να γίνουν αλλαντικά. Η λογική που επικρατεί είναι όποιο ζήσει έζησε, όποιο πεθάνει πέθανε. «Μπορεί να υπάρχουν καταγγελίες, όμως δεν μπορείς να πάρεις τα ζώα όταν έχουν ιδιοκτήτη.

Σε κάθε περίπτωση, ψάχνουμε να βρούμε αν υπάρχει ιδιοκτήτης, γιατί διαφορετικά μπορεί να μας κάνει μήνυση. Αρχικά πηγαίνουμε με το καταστατικό μας και κάνουμε μια σύσταση. Αν δεν συμμορφωθεί, ξαναπηγαίνουμε με την Αστυνομία και κάνουμε την καταγγελία. Στη συνέχεια, έχουμε κάθε νόμιμο δικαίωμα να επέμβουμε και να το πάρουμε. Εκεί που δεν μας βοηθά η νομοθεσία είναι σε περιπτώσεις που αποδεδειγμένα υπάρχει κακοποίηση, όμως ο ιδιόκτητης, πληρώνοντας το ανάλογο πρόστιμο, παίρνει το ζώο πίσω. Δεν αφαιρείται το ιδιοκτησιακό καθεστώς, που είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα», επισημαίνει το μέλος του ΕΣΠΙ.

Εγκατάλειψη

Ο σύλλογος δέχεται καταγγελίες που δεν αφορούν μόνο κακοποιημένα ζώα αλλά και ζώα που τα έχουν εγκαταλείψει οι ιδιοκτήτες τους. Οπως στην περίπτωση ενός γαϊδαράκου από τον Πόρο, του οποίου ο υπερήλικας ιδιοκτήτης πέθανε και το ζώο έμεινε, στην ουσία, ορφανό. Τελικά, βρήκε στέγη στις εγκαταστάσεις του συλλόγου. Αλλη μια ξεχωριστή περίπτωση είναι και η ιστορία του Περικλή, ενός γαϊδάρου που είχε εγκαταλειφθεί σε ένα ερημονήσι κοντά στο Τρίκερι Μαγνησίας.

«Υπήρχε ένας βαρκάρης που όσο μπορούσε τον φρόντιζε. Εμείς πήγαμε να τον πάρουμε εξοπλισμένοι με ηρεμιστικά, γιατί έπρεπε να τον μεταφέρουμε με βάρκα. Ο Περικλής, όμως, με το που είδε το καΐκι, έτρεξε και ανέβηκε μόνος του! Τώρα είναι υιοθετημένος και βρίσκεται σε ένα κτήμα στη Λιβαδειά. Σήμερα, πάντως, ο αριθμός των γαϊδουριών στην Ελλάδα έχει μειωθεί πολύ. Παλιότερα υπήρχαν περίπου 500.000, σήμερα είναι μόλις 16.000. Στις αγροτικές περιοχές πλέον δεν ασχολείται κανείς και οι άνθρωποι που παλιά χρησιμοποιούσαν τα γαϊδούρια για τις δουλειές είναι πλέον ηλικιωμένοι. Αν εξαφανιστεί το γαϊδούρι, την ίδια μοίρα θα έχει και το μουλάρι», αναφέρει η Ρ. Ρούσσου.

ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΣΙΜΙΤΣΙΑΔΗ