ΤΕΛΙΚΑ φαίνεται ότι είναι δύσκολο να μιλά κανείς ακόμα και στο εσωτερικό της χώρας, γιατί οι δρώντες του εξωτερικού παρακολουθούν σαν τα γεράκια για το αν θα «ανοιχτείς» λίγο παραπάνω στις τοποθετήσεις σου και εκτεθούν στις δικές τους «αγορές».

Στους πολίτες έχει κάποιος να πει κάτι σήμερα. Οι θυσίες έχουν δώσει το δικαίωμα (ενδεχόμενο πρωτογενές πλεόνασμα) στην κυβέρνηση να μπορεί να ψελλίσει μέσα από τη ρητορική της κάποιες μικρές ανακουφιστικές αναμονές για τους τελείως «διαλυμένους».

Το ζόρι έρχεται όταν πρέπει να απαντηθούν ερωτήσεις του τύπου «θα βγει η δημοσιονομική άσκηση ή υπάρχει τρύπα και χρειαζόμαστε έξτρα βοήθεια; Και με ποιους όρους;». Οι απαντήσεις αφενός δεν είναι ακόμα ξεκάθαρες, διότι οι διεθνείς παίκτες έχουν σκέψεις που δεν ανοίγουν, καθώς έχουν δικά τους θέματα να λύσουν πρώτα (π.χ. εκλογές), αφετέρου απαντήσεις τέτοιου τύπου είναι επικίνδυνες, διότι, εκτός από τους Ελληνες, ακούν και οι διεθνείς «κακοί».

Και ενώ οι Ελληνες πολίτες διψούν να μάθουν πόσο «σταθερή» είναι η «σταθερότητα» της χώρας για να ηρεμήσουν, ο χρονισμός των συγκυριών στο εξωτερικό απαιτεί κυβερνητική σιγή, που όμως παρατείνει το βασανιστικό σκοτάδι του άγνωστου.