Το Φεστιβάλ διοργανώνει ο Οργανισμός «Πάφος, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2017» στο πλαίσιο του «Akamas Project», ενός προγράμματος αειφόρου ανάπτυξης των κοινοτήτων της χερσονήσου.

Το πρόγραμμα του φεστιβάλ περιλαμβάνει βραβευμένα ντοκιμαντέρ, ταινίες μικρού μήκους και ταινίες κινούμενων σχεδίων (animation) μικρού μήκους, οικολογικού περιεχομένου, με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του κοινού, για τα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη.

Οι προβολές θα γίνουν στις κοινότητες του Ακάμα: Νέο Χωριό, Δρούσεια, Πάνω Αρόδες, Πέγεια και Κάθηκας. Η είσοδος θα ελεύθερη και οι ταινίες θα έχουν ελληνικούς και αγγλικούς υποτίτλους. Οι ταινίες και τα ντοκιμαντέρ είναι:

- «HOME», του Yann Arthus-Bertrand (Γαλλία, 2009)

Είναι η πρώτη μεγάλη ταινία για την κλιματική αλλαγή, που παρέχει στους θεατές την ευκαιρία να δουν από μόνοι τους πώς μεταβάλλεται η γη.

Πέρα από τις επιστημονικές εκθέσεις, τα διαγράμματα και τα γραφήματα, αυτή η ταινία είναι μια έμπνευση που μιλάει στις καρδιές και αγγίζει τις ψυχές.

Γυρισμένη σχεδόν εξολοκλήρου με εναέρια πλάνα από διάφορα μέρη της γης, σε 54 χώρες και 120 τοποθεσίες, μεταφέρει τον θεατή σε ένα εκπληκτικό ταξίδι, αποτυπώνοντας την ασύγκριτη ομορφιά της γης, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα την ευαισθησία της.

Η ταινία «HOME» είναι μια συναρπαστική συναισθηματική υπενθύμιση για το τι διακυβεύεται: η Γη, σε όλη της την ομορφιά, και οι άνθρωποι που ζουν σ' αυτήν.

- «Seed: The Untold Story», Taggart Siegel, Jon Betz (Αμερική, 2016)

Λίγα πράγματα στη Γη είναι τόσο θαυμαστά και ζωτικά όσο οι σπόροι. Υπήρξαν αντικείμενο λατρείας και προστασίας από την αρχή της ανθρωπότητας.

Η ταινία «Seed: The Untold Story» ακολουθεί παθιασμένους κατόχους σπόρων που προστατεύουν την 12.000 ετών διατροφική μας κληρονομιά. Τον περασμένο αιώνα, το 94% των ποικιλιών σπόρων έχει εξαφανιστεί. Καθώς οι εταιρίες βιοτεχνολογίας ελέγχουν σήμερα την πλειοψηφία των σπόρων, οι αγρότες, οι επιστήμονες, οι δικηγόροι και οι αυτόχθονες «συλλέκτες» σπόρων, δίνουν μια μάχη «Δαβίδ και Γολιάθ» για να υπερασπιστούν το μέλλον των τροφίμων.

Σε μια τρυφερή και ενθαρρυντική ιστορία, αυτοί οι ήρωες αναζωπυρώνουν τη χαμένη σύνδεση με τον πιο πολύτιμο πόρο και αναβιώνουν μια κουλτούρα που συνδέεται με τους σπόρους.

- «The Day the Sun Fell», Aya Domenig (Ελβετία/Φινλανδία, 2015)

Η σκηνοθέτης Aya Domenig, εγγονή ενός γιατρού που υπηρετούσε στον Ερυθρό Σταυρό κατά τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα το 1945, προσεγγίζει την εμπειρία του αποθανόντος παππού της, καταγράφοντας τη ζωή ενός γιατρού και πρώην νοσοκόμων, που μοιράστηκαν την ίδια εμπειρία.

Καθώς συγκεντρώνει τις αναμνήσεις και τις απόψεις αυτών των τελευταίων επιζώντων, συμβαίνει η πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα και η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους, τον ακούραστο αγώνα ενάντια στην αποσιώπηση των πραγματικών ιατρικών και κοινωνικών επιπτώσεων της ατομικής βόμβας.

- «Little bird and the Squirrel», Lena von Döhren (Ελβετία, 2014)

Είναι φθινόπωρο. Στην άκρη ενός κλαδιού κρέμεται ένα κόκκινο φύλλο. Ένα μικρό μαύρο πουλί έρχεται να το ποτίσει. Ξαφνικά ένας σκίουρος κλέβει το ποτιστήρι του πουλιού. Το πουλί ακολουθεί τον θρασύ κλέφτη και αυτή είναι η αρχή μιας συναρπαστικής καταδίωξης μέσα στο δάσος. Αλλά πίσω από τα δέντρα η φλογερή κόκκινη αλεπού περιμένει τη δική της κατάλληλη ευκαιρία…

- «Yeladim», Nadav Nachmany (Ισραήλ, 2014)

Μια σύντομη ιστορία ενός χαρακτήρα που δημιουργεί και φροντίζει ένα σπόρο και προσπαθεί να τον βοηθήσει να μεγαλώσει.

«A world divided in two colors», Gabriela Martinez Garza, Jon Fernandez Lopez (Μεξικό 2015)

Ο κόσμος μας χωρίζεται ανάμεσα στη σοφή φύση και στην υπερβολική εκβιομηχάνιση, που λόγω της ανθρώπινης απερισκεψίας προκαλεί χάος και ρύπανση. Μήπως τα ζώα είναι αυτά που θα μας δείξουν τη διέξοδο;

- «The Bear», Avtandil Chachibaia (Αμερική, 2015)

Ένας διδακτικός μύθος για μια αρκούδα που προσπαθεί να εκδικηθεί τους ανθρώπους που πήραν τη ζωή της μητέρας του. Η ταινία εγείρει ερωτήματα σχετικά με τις αξίες και το ένστικτο, καθώς η αρκούδα και ο άνθρωπος έρχονται αντιμέτωποι με φόντο τη φύση.

- «The Change», Fabian Ribezzo (Ιταλία, 2011)

Μοζαμβίκη. Ένα χωριό που ζει σε άψογη αρμονία με τη φύση αναστατώνεται από την εμφάνιση μιας μυστηριώδους σιδερένιας μηχανής που προκαλεί σοβαρές κλιματικές αλλαγές. Ποια θα είναι η συνύπαρξη για τους κατοίκους και τον νέο «επισκέπτη»; Η ταινία μικρού μήκους μεταφέρει ένα σύνθετο μήνυμα μέσα από τα κινούμενα σχέδια, εκπλήσσοντας και διασκεδάζοντας τους θεατές με τον πλούτο της εφευρέσεως και του ρυθμού πίεσης στο περιβάλλον.

Η ταινία προσδιορίζει μια πορεία οικονομικής και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, για μια ισορροπημένη χρήση των φυσικών πόρων, χωρίς να αντικρούει την πρόοδο και την καινοτομία.

- «Waste Mandala», Alessandro Bernard, Paolo Ceretto (Ιταλία, 2015)

Το Νεπάλ στη φαντασία των περισσοτέρων είναι μια γη με παρθένα φύση, ναούς και ιερούς τόπους. Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν την άλλη πλευρά της εικόνας: μια γη κατεστραμμένη από το πλαστικό και τα σκουπίδια που παράγονται από τον μαζικό τουρισμό και την ταχεία εξάπλωση της κατανάλωσης σε έναν πολιτισμό που είναι ακόμα αρχαϊκός.

Από το 2011, μια ομάδα εθελοντών, οι Πράσινοι Στρατιώτες, άρχισαν να συγκεντρώνουν τα σκουπίδια που εγκαταλείφθηκαν στις κορυφές των Ιμαλάιων και στις ιερές περιοχές του Νεπάλ. Σήμερα, μετά από χρόνια συλλογής σκουπιδιών, θέλουν να αφήσουν ένα μόνιμο σημάδι, να επαναπροσδιορίσουν ένα αρχαίο σύμβολο και να ανοικοδομήσουν την αρμονία και την ομορφιά, ξεκινώντας από κάτι που θεωρείται παγκοσμίως απόβλητο…

- «Mirages», Wendy Pillonel (Ελβετία, 2014)

Δεν έχει βρέξει για χρόνια και η Γη έχει ξεραθεί. Οι άνθρωποι ζουν σε βράχια. Μια μέρα, ο Riham βρίσκει τον πατέρα του να πεθαίνει στην έρημο. Το αγόρι αποφασίζει να ψάξει να βρει νερό για να τον σώσει.

Η αδερφή του Marine θέλει να τον αποτρέψει, επειδή ο ήλιος κάνει τους ανθρώπους να τρελαίνονται. Ωστόσο, ένας μυστηριώδης μηχανικός υποστηρίζει ότι ξέρει που κρύβεται το νερό.

- «Second Wind», Sergey Tsys (Ρωσία, 2012)

Η Γη είναι πια ακατοίκητη. Δεν υπάρχει αέρας για να αναπνεύσει κανείς. Δεν υπάρχει νερό, δεν υπάρχει βλάστηση. Αλλά κατά καιρούς ανάμεσα στα απόβλητα και τα άγονα εδάφη εμφανίζονται περίεργα μεταλλικά λουλούδια - σαν να είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια κάποιος να αναβιώσει τη νεκρή φύση.

Η χερσόνησος του Ακάμα, όπως περιγράφεται στο διαχειριστικό σχέδιο προστασίας της Παγκόσμιας Τράπεζας / Ε.Ε., καλύπτει περίπου 230 τετραγωνικά χιλιόμετρα και βρίσκεται στο δυτικό άκρο της Κύπρου.

Είναι μια περιοχή μοναδικής φυσικής ομορφιάς, απρόσβλητη από τις επιδράσεις της ανάπτυξης. Η ποικιλότητα χλωρίδας και πανίδας που υπάρχει σε αυτή τη σχετικά μικρή περιοχή, είναι πραγματικά εντυπωσιακή.

Στον Ακάμα, φύονται σπάνια ενδημικά φυτά και ζουν ή τον χρησιμοποιούν κατά τις μετακινήσεις τους αλεπούδες, φίδια και άλλα ερπετά καθώς και πολλά είδη αποδημητικών πουλιών.

Από τα 128 είδη ενδημικών φυτών της Κύπρου, τα παρακάτω 39 είδη υπάρχουν στη χερσόνησο του Ακάμα. Πέρα από τους βιότοπους ειδών, η περιοχή είναι επίσης σημαντική λόγω των ποικίλων βιοτόπων κοινωνιών. Μερικοί από αυτούς είναι: Δάση πεύκων και κυπαρισσιών, Φαράγγια, Αμμόλοφοι,Χαράδρες κ.λπ.

Ζωτικής σημασίας χαρακτηριστικό της περιοχής του Ακάμα είναι οι παραλίες της, υπάρχουν φωλιές θαλάσσιων χελωνών. Στην περιοχή υπάρχουν φωλιές τόσο της χελώνας καρέτα-καρέτα, όσο και της ακόμα σπανιότερης πράσινης χελώνας (χελώνα Μύδας).

Στον Ακάμα υπάρχει ο νεότερος και ψηλότερος φάρος στη Κύπρο χτισμένος το 1989, σιδερένια κατασκευή με ύψος 21 μέτρα. Το όνομα του προέρχεται από τον Ακάμα, οικιστή της περιοχής, γιό του Μίνωα και της Φαίδρας ή γιο του Θησέα. Μιά άλλη εκδοχή λέει ότι ονομάστηκε έτσι από το "άκαος" - άκαφτος, επειδή ήταν το μοναδικό μέρος της Κύπρου που δεν είχε καεί από τους 'Αραβες πειρατές.

Μέχρι το έτος 2000 ο βρετανικός στρατός και το ναυτικό χρησιμοποιούσαν τον συγκεκριμένο τόπο ως πεδίο βολής για στρατιωτικές ασκήσεις.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ