Υπάρχουν πολλοί που επενδύουν στη στρατηγική του κατευνασμού. Αν το μελετήσει κάποιος ιστορικά, θα διαπιστώσει ότι ο εμπνευστής της, Νέβιλ Τσάμπερλεϊν, όχι μόνο δεν δικαιώθηκε έναντι της ναζιστικής Γερμανίας, αλλά, τουναντίον, κατάφερε και την πρωθυπουργία να χάσει από τον Τσώρτσιλ και -το χειρότερο- να προσθέσει τη Διάσκεψη του Μονάχου, το 1938, δίπλα στη λέξη «Βατερλώ» στο παγκόσμιο λεξικό της διπλωματίας ως συνώνυμο της «αποτυχίας».

Τι λάθος έκανε τότε ο Τσάμπερλεϊν; Οπως του είπε ο Τσώρτσιλ, «σου δόθηκε η ευκαιρία επιλογής μεταξύ πολέμου και εξευτελισμού. Επέλεξες τον εξευτελισμό και θα έχεις και τον πόλεμο»... Διότι υποτίμησε την ανεξέλεγκτη φιλοδοξία (μανία;) του Χίτλερ και πίστεψε ότι με κάποιες παραχωρήσεις θα εξασφάλιζε ειρήνη διαρκείας.

Το παράδειγμα δεν είναι μακριά από όσα διαδραματίζονται στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο με την Τουρκία. Κανένας δεν μπορεί να γίνει κήρυκας πολέμου και ανέξοδης εθνοκαπηλείας. Πλην όμως, όπως έχει ειπωθεί κατά το παρελθόν, «για την επίλυση των διενέξεων υπάρχουν τρεις τρόποι: η διαπραγμάτευση, η διαιτησία και ο πόλεμος».

Και, ναι μεν, η Ελλάδα επιθυμεί -και ορθώς πράττει- τον εξαντλητικό διάλογο, αλλά η Τουρκία έχει επιλέξει άλλη οδό, του πολέμου. Κυριολεκτικά με την κατάληψη της μισής Κύπρου και εν συνεχεία, μεταφορικά, με τον «πόλεμο δηλώσεων» εναντίον και της Μεγαλονήσου και της Ελλάδας. Το γεγονός ότι ο Ερντογάν εσχάτως -για άλλους λόγους- έχει ελαττώσει την πολεμοχαρή ρητορική εναντίον της Ελλάδας δεν σημαίνει ούτε ότι έχει μετακινηθεί από τις πάγιες τουρκικές διεκδικήσεις, ούτε ότι επανήλθε στην οδό της διεθνούς νομιμότητας. Είναι ένας διεθνής ταραξίας και το υπενθύμισε με τις δηλώσεις του εναντίον της Κύπρου. Οι οποίες δεν πρέπει να προσπεράσουμε το γεγονός ότι έγιναν λίγες ώρες μετά την αναβαθμισμένη παρουσία του Κύπριου Προέδρου Χριστοδουλίδη στην Αίγυπτο.

Δικαίωσε και πάλι τον ρόλο του διεθνούς ταραξία ο Ερντογάν, ο οποίος δεν ανέχεται και αμφισβητεί τον συντεταγμένο διάλογο και τις διεθνείς σχέσεις. Πρόκειται για ένα κρίσιμο σημείο, το οποίο οφείλει να φωτίσει η ελληνική διπλωματία όπου και όπως μπορεί: ότι η χώρα μας συνομιλεί με έναν ταραξία, ο οποίος δεν κατευνάζεται. Απλώς ανεβοκατεβάζει κατά καιρούς το ποτενσιόμετρο της έντασης.