Δεξιοί, κεντροδεξιοί, φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, παλιοί φανατικοί οπαδοί του πασοκικού εκσυγχρονισμού και πολλοί περαστικοί από το Ποτάμι ετοιμάζονται για την εξουσία. Δικαίως, αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πλέον αέρα στα πανιά του και, αν δεν υπάρξει κάποιο δραματικό απρόοπτο για το κόμμα του, θα είναι ο νικητής των εκλογών. Είτε με αυτοδυναμία είτε χωρίς αυτήν, θα είναι ο κυρίαρχος της επόμενης κάλπης. Και, όπως συμβαίνει πάντα σε όλους τους μεγάλους μηχανισμούς εξουσίας, το στριμωξίδι και οι αγκωνιές για τις μικρές και μεγάλες καρέκλες έχουν ξεκινήσει. Σφίγγουν τα δόντια τους τα στελέχη και κυρίως οι ψηφοφόροι της λαϊκής Δεξιάς όταν βλέπουν παλιούς πασοκτζήδες να λένε τα καλύτερα για τον αρχηγό τους και να συντάσσονται χωρίς όρους στο κίνημα «να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ». Και δαγκώνουν τα χείλη τους κάθε φορά στα πάνελ και στα καφενεία που δεν μπορούν να βρίσουν το ΠΑΣΟΚ όπως παλιά. Η νέα εποχή απαιτεί ισορροπίες με τον μεσαίο χώρο, που είναι χθεσινός και, πιθανότατα, αυριανός κυβερνητικός εταίρος. Οχι πως οι δεξιοί δεν θέλουν ψήφους από το ΠΑΣΟΚ, κάθε άλλο. Φοβούνται πως οι νεοεισερχόμενοι θα διεκδικήσουν μερίδιο στη νομή της εξουσίας. Δίκιο έχουν. Αλλά καλό είναι να προσαρμοστούν από τώρα στην ιδέα ότι αυτό ακριβώς που φοβούνται θα τους συμβεί.

Να το πάρουμε από την αρχή. Το κόμμα που θα κερδίσει τις εκλογές είναι μια καινούργια Ν.Δ. με διαφορετική σύνθεση στη βάση, παρότι μοιάζει ίδια στην κορυφή. Τα κεντρικά στελέχη είναι πάνω-κάτω αυτά που ξέρουμε, με εξαίρεση την κλειστή ομάδα του Κυρ. Μητσοτάκη που είναι νέα πρόσωπα. Αγνωστα τα περισσότερα στον πολύ κόσμο. Στη βάση, όμως, έχει συντελεστεί κοσμογονία. Οι μετακινήσεις των ψηφοφόρων τα χρόνια της κρίσης είναι πρωτόγνωρες. Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε πλήρη αναδιάταξη και ο καταλύτης σε αυτό ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι κάποια εποχή οι ΑΝΕΛ. Την πρώτη φορά που εκτέθηκε στην κάλπη ο Πάνος Καμμένος πήρε ποσοστό που σόκαρε το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Μην ξεχνάμε ότι στην πρώτη αναμέτρηση, το καλοκαίρι του 2012, η Ν.Δ. έφθασε στο ιστορικό χαμηλό κάτω από 20%! Στη δεύτερη κάλπη ο Αντώνης Σαμαράς, με το φόβητρο του ΣΥΡΙΖΑ που είχε πάρει φόρα, κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι και να πάρει σχεδόν 10 επιπλέον μονάδες. Εκεί συντελέστηκε η πρώτη μεγάλη μετακίνηση. Η αυτοκρατορία του ΠΑΣΟΚ ήταν σε πλήρη κατάρρευση. Φορτώθηκε όλες τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος και πλήρωσε τη χρεοκοπία και τη μεγάλη οικονομική κρίση όσο κανένα άλλο κόμμα στον ευρωπαϊκό Νότο. Το ΠΑΣΟΚ έπεσε εύκολα. Δεν πρόλαβε να δώσει μάχη. Δεν κατάφερε καν να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να θυμίσει ότι επί των ημερών του δεν συνέβησαν μόνο άσχημα πράγματα στη χώρα. Εγινε μια μεγάλη κοινωνική ανατροπή και τερματίστηκε ουσιαστικά ο εμφύλιος.

Ο μεγάλος κερδισμένος ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, πήρε αμέσως τα μεγαλύτερα φέουδα της παλιάς επικράτειας του κόμματος του Ανδρέα. Ετσι έφθασε στην εξουσία με τα συνθήματα και τις υποσχέσεις για επιστροφή στις καλές εποχές. Το μεγαλύτερο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ ήταν έτοιμο να τον ακούσει, να τον πιστέψει και να τον ακολουθήσει.

Υπήρξε, όμως, και ένα σημαντικό ποσοστό που ακολούθησε αντίθετη πορεία. Ηταν οι άνθρωποι που γύρισαν την πλάτη στον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ και βρήκαν σανίδα σωτηρίας στην αντίπερα όχθη, που την είπαν «ευρωπαϊκό τόξο».

Οσο πλησιάζουμε στις εκλογές, οι μετακινήσεις ψηφοφόρων συνεχίζονται. Δεν ευθύνονται οι πολιτικές της Φώφης Γεννηματά που το Κίνημα Αλλαγής δεν κατάφερε να σταματήσει την αιμορραγία του μεσαίου χώρου προς την Κεντροδεξιά. Η αιτία είναι η μεγάλη πόλωση, με αποτέλεσμα οι φανατικοί αντι-ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόροι να επιλέγουν να δώσουν τη μάχη με τον πιο μεγάλο παίκτη της αναμέτρησης, με άλλα λόγια με αυτόν που μπορεί να βγει πρώτος και να κερδίσει το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Είναι δύσκολο να μετρηθεί πόσοι από το ΠΑΣΟΚ πήγαν στον Σαμαρά το 2012 και πόσοι θα πάνε το 2019 από το ΚΙΝΑΛ στον Μητσοτάκη. Καλό, πάντως, είναι να γνωρίζουν από τώρα οι παραδοσιακοί δεξιοί -που είναι το μεγαλύτερο κομμάτι της παράταξης πάντα- ότι σίγουρα πάνω από το 10 % του 36% που έχει το κόμμα τους είναι ΠΑΣΟΚ. Κοντά το 1/3. Oπως, άλλωστε, τα 2/3 του ΣΥΡΙΖΑ είναι ΠΑΣΟΚ.

Αυτός είναι και ο λόγος που το Κίνημα Αλλαγής πάει ένα βήμα μπροστά, ένα πίσω στην κατάκτηση του διψήφιου ποσοστού. Η Ν.Δ. θέλει από τώρα να κλειδώσει τη μετεκλογική συμμαχία μαζί του, αφού πρώτα πάρει ένα κομμάτι του. Από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας έχει επιδοθεί σε ένα καθημερινό μαρκάρισμα προς τη Χαριλάου Τρικούπη, για τη δημιουργία δήθεν του αντιδεξιού μετώπου. Ο προφανής στόχος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι η σταδιακή δημιουργία μιας μεγάλης κεντροαριστερής παράταξης, στην οποία θα είναι ο κυρίαρχος.

Συμπέρασμα: Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Νικητές και ηττημένοι την επομένη των εκλογών θα πρέπει να ξέρουν από τώρα ότι τα κόμματά τους δεν είναι αυτά που ήξεραν, άρα και η διαχείριση των ηγεσιών στην κατανομή ρόλων των στελεχών θα είναι διαφορετική. Με άλλα λόγια, θα χάσουν καρέκλες αρκετοί που τις θεωρούν σίγουρες.