Το 57% του εκλογικού σώματος δηλώνει ως κριτήριο στις ευρωεκλογές κομματική επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία και αντίστοιχα στις βουλευτικές εκλογές, όποτε γίνουν, το 65% δηλώνει ως κριτήριο τα οικονομικά της καθημερινότητας ή της χώρας.

Εν ολίγοις, η ουσία της καθημερινότητας των πολιτών είναι που θα παίξει σημαντικό ρόλο και όχι η δομή της Ενωμένης Ευρώπης. Δεν έχει μπορέσει ακόμα ο Ελληνας να συνδέσει την καθημερινότητά του με τις αποφάσεις που παίρνονται στις Βρυξέλλες. Εξακολουθεί να πιστεύει ότι υπάρχουν περιθώρια στην εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση να αυτενεργήσει και να προσφέρει στους πολίτες παροχές ανάσας μετά από δέκα χρόνια κρίσης.

Ότι, λοιπόν, και να πάρει το εκλογικό σώμα φαίνεται ότι θα είναι καλοδεχούμενο, ανακουφιστικό και σημαντικό. Ωστόσο, θα πρέπει να υπογραμμισθεί ότι ο τελικός βαθμός ικανοποίησης ποτέ δεν συνδέεται με την απόλυτη αξιολόγηση μιας παροχής, αλλά με τη σύγκρισή της σε σχέση με τις προσδοκίες που υπήρχαν.

Επιπλέον, οι παροχές δεν στέκονται ποτέ μόνες τους, αλλά πλαισιώνονται και από θέματα που σχετίζονται με θέματα «θυμικού». Εθνικά θέματα, συμπεριφορικά θέματα, σκάνδαλα και θέματα πολιτικής αισθητικής.

Αυτή τη στιγμή γίνεται ένας αγώνας δρόμου μεταξύ του «είμαι θυμωμένος με τον ένα» σε σχέση με το «δεν με γοητεύει ο άλλος», αναδεικνύοντας τον «κανένα» κεντρικό πολιτικό παίκτη.