Τα μη κρατικά/μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια είναι μια μεταρρύθμιση με την οποία η Ελλάδα οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά. Είναι πρόκληση τόσο σε πρακτικό (χρηματοοικονομικό) όσο και σε πολιτισμικό επίπεδο (ο πολιτισμός είναι το απόλυτο περιουσιακό στοιχείο του τόπου).
Κάθε μεταρρύθμιση, βεβαίως, πρέπει να προστατεύει το όριο θραύσης των κοινωνικών αντοχών των πολιτών, που μέχρι στιγμής παραμένουν εντός ορίων στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Δόθηκε μεγάλη έμφαση ελέγχου σε όλες τις πιθανές συνταγματικές «κόντρες» με το άρθρο 16 κ.λπ. όπου σημαντικοί συνταγματολόγοι διασφαλίζουν πως όλα είναι «εντάξει». Αυτό, όμως, κατανάλωσε ανθρωποχρόνο και φαιά ουσία από τους υπευθύνους, με αποτέλεσμα να πρέπει τώρα να υπάρξει «υπέρ απασχόληση» με το κατεξοχήν κοινό που αφορά την παιδεία. Τους νέους ανθρώπους που είναι φοιτητές ή πρόκειται να γίνουν φοιτητές, κοινώς τις ηλικίες 17-24 ετών.
Σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα, ήδη, από τις προηγούμενες μετρήσεις του Ιανουαρίου 2024, φαινόταν ότι η αρνητική αποδοχή των μη κρατικών μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ στην Ελλάδα ήταν πολύ υψηλή (66%). Ωστόσο με την πάροδο των ημερών και την ενημέρωση να συμπληρώνεται συνεχώς, το ποσοστό αυτό έπεσε (53%) κατά 13 ποσοστιαίες μονάδες.
Μένει να αντιμετωπιστούν δύο κρίσιμες προκλήσεις: α) Ποια διεθνή πανεπιστήμια θα έρθουν, όπου οι πολίτες πιστεύουν κατά 33,3% ότι θα είναι τουλάχιστον «από τα πολύ καλά», 33,6% «μέτρια» και 33,1% «από τα λιγότερο γνωστά+ΔΞ/ΔΑ» και β) Ποια θα είναι τα κριτήρια εισαγωγής σε αυτά, σε σχέση με τα δημόσια ΑΕΙ.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
14/3/2024