Πώς ορίζονται οι εποχές; «Εξαρτάται», λέει το National Geographic, «για τον λόγο που ρωτάς»! Και αυτό -όπως λένε οι επιστήμονες- διότι οι εποχές ορίζονται με δύο τρόπους: τον αστρονομικό και τον μετεωρολογικό. Αλλιώς «αρχίζει» η κάθε εποχή στις δύο περιπτώσεις, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Αν αναζητήσουμε και τον «παραδοσιακό» τρόπο ορισμού των εποχών, τότε προστίθεται άλλη μία παράμετρος. Ετσι -σε αδρές γραμμές- η συσχέτιση ων μηνών με τις εποχές, π.χ. τον χειμώνα, είναι: «παραδοσιακά» αρχίζει Νοέμβριο, «μετεωρολογικά» Δεκέμβριο και «αστρονομικά» Ιανουάριο. Αντιστοίχως «ορίζεται» και η λήξη τους τρεις μήνες μετά. Και όμως, οι επιστήμονες υπολόγιζαν χωρίς τον… ξενοδόχο: την πολιτική κατάσταση στην Κεντροαριστερά. Αν επιχειρήσουμε να ορίσουμε την εποχή με βάση αυτήν την κατάσταση, τότε μπορεί να εισαχθεί με άνεση μια… τέταρτη εκδοχή υπολογισμού των εποχών και δη του χειμώνα ο οποίος αρχίζει, αλλά… δεν έχει ορατό τέλος.

Τόσο το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, όσο και -περισσότερο- ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχουν μπει σ’ ένα σπιράλ κακοκαιρίας και βαρυχειμωνιάς, που θυμίζει τις ταινίες με τους κυνηγούς ανεμοστροβίλων. Σαν να κυνηγούν την καταιγίδα, στον χώρο της Κεντροαριστεράς βρίσκονται σε διαρκή αναβρασμό, αναστάτωση, αυτοαναίρεση και επαναπροσδιορισμό.

Τυπικά, στο ΠΑΣΟΚ η «περιπέτεια» έχει ημερομηνία λήξης τη 13^η Οκτωβρίου, όταν θα γίνει ο δεύτερος γύρος των εσωκομματικών εκλογών. Αντιστοίχως στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η 1^η Δεκεμβρίου. Ομως υπάρχει έστω και ένας πολίτης, ή στέλεχος αυτών των κομμάτων, που πιστεύει ότι η επόμενη ημέρα στον χώρο τους θα είναι ανέφελη; Για παράδειγμα -και μόνο- να σημειώσουμε ότι μετά θα ξεκινήσει το επόμενο «έργο»: «Διάλογος για τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων». Εκεί και αν υπάρξουν θύελλες!

Και όλα αυτά, χωρίς να υπολογίσουμε τις μετεκλογικές γκρίνιες και δυσαρέσκειες που μπορεί να δημιουργήσουν ένα άλλο πολιτικό τοπίο.

Η βαρυχειμωνιά για την Κεντροαριστερά είναι παρατεταμένη και δεν προβλέπεται να τελειώσει σύντομα. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να αφορά τις όποιες πολιτικές δυνάμεις του χώρου και μόνο. Ομως, αφορά πρωτίστως και σημαντικά τους πολίτες, οι οποίοι βλέπουν ότι απέναντι στην -σωστή ή λανθασμένη, είναι άλλη συζήτηση- κυβερνητική πολιτική, δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση. Και οι μονόδρομοι δεν θα έπρεπε να είναι ευχάριστοι. Ούτε και για την κυβέρνηση…