Και αίφνης «πέφτει το σύστημα», καταρρέουν ειδησεογραφικά δίκτυα, αεροπορικές εταιρείες, επικοινωνίες, νοσοκομεία, τράπεζες, όλο το υπόβαθρο του τρέχοντος πολιτισμού. Βλάβη στο λογισμικό. Της Microsoft. Και της Crowdstrike. Σήμερα. Διότι αύριο μπορεί να είναι σε άλλες εταιρείες. Μπορεί, λοιπόν, «μια βλάβη στο λογισμικό» να αναστείλει την παγκόσμια κίνηση και να αποδιοργανώσει κρίσιμες υπηρεσίες; Ετσι φαίνεται. Αν είναι τόσο δραματικά απλό, αν η παγκόσμια διασύνδεση (και ανάπτυξη) οδηγεί και σε (λόγω βλάβης) παγκόσμιο ντόμινο, θα είναι, υποθέτει κανείς, απλό και στους σχεδιαστές του μέλλοντος να το εξηγήσουν. Χωρίς πολύπλοκους όρους που συχνά, ως ακατανόητοι, καθίστανται εχθρικοί. Αλλωστε, ζούμε σε εποχή υποψιών. Οι απαντήσεις, πειστικές και (όσο γίνεται) ξεκάθαρες, πρέπει να υπάρξουν. Διότι, αν ζητείται γρήγορη (συχνά βίαιη) άνεση και εξοικείωση των ανθρώπων με την τεχνολογία στην καθημερινότητά τους (για παράδειγμα κλείνουν υποκαταστήματα τραπεζών και οι υπηρεσίες ανθρώπων περνούν στα και από τα ΑΤΜ), πρέπει να παρέχεται η ανάλογη γνώση και πληροφόρηση. Οι εξηγήσεις για «τα συμβάντα» θα πρέπει να περιέχουν σημαντική δόση αλήθειας. Σε άλλη περίπτωση, ανθούν οι εξωγήινοι, τα ορκ, οι μυστικές αόρατες δυνάμεις, τα κυβερνοπειράματα σε βάρος των ανθρώπων «που είναι πειραματόζωα», τα «κυβερνοεμβόλια» κ.λπ. Και αυτό μάλλον δεν το θέλει η εξουσία. Ή μήπως όχι;