γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΤΖΙΦΡΑΣΑναμένοντας την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στην οποία περιήλθαν τα κράτη προς αντιμετώπιση της πανδημίας διατυπώνονται προβληματισμοί για το ποια περιοριστικά μέτρα από τα ήδη ισχύοντα θα πρέπει να αρθούν και ποια νέα τυχόν θα πρέπει να υιοθετηθούν προς προστασία των πολιτών κατά την επάνοδό των στη φυσιολογική ζωή. Επειδή η Γερμανίδα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ζήτησε να «προστατευτούν» οι ηλικιωμένοι σε αυτή τη μεταβατική φάση, η κυβέρνηση προσανατολίζεται να μην τους απελευθερώσει από τον «εγκλεισμό», παρόλο που σταδιακά για όλους τους λοιπούς μεσήλικες και νέους αυτός θα αρθεί. Αναμφίβολα, όμως, κάτι τέτοιο θα προκαλέσει στους ηλικιωμένους ψυχική καταρράκωση. Αναπότρεπτα θα συγκρίνουν τη ζωή των με αυτή των υπολοίπων, που θα ξαναποκτήσουν ελευθερία κίνησης και φυσιολογική ζωή. Οι κανόνες δικαίου και τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση της κατάστασης ανάγκης, όπως αυτά προς προστασία από τον κορωνοϊό, πρέπει να ισχύουν για όλους τους πολίτες εξίσου και αδιακρίτως. Αυτό επιτάσσει η γνωστή «ισότητα» των πολιτών εντός του νόμου. Σε απλά νεοελληνικά, αυτό σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται να στερηθούν οι ηλικιωμένοι την «ελευθερία» που όλοι οι άλλοι θα αποκτήσουν. Για την υγεία των ηλικιωμένων μας δεν έχει λόγο η επίτροπος. Αρμοδιότητα έχει ο εθνικός νομοθέτης. Οπότε η ευθύνη, αν διατηρηθεί κατ’ εξαίρεση ο περιορισμός ηλικιωμένων στο σπίτι, θα είναι της κυβέρνησης. Οι ηλικιωμένοι έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν οι ίδιοι αν η παράταση του εγκλεισμού των προστατεύει την υγεία των ή όχι. Αυτό επιτάσσει ο προς όλους σεβασμός που οφείλει να επιδεικνύει ο νομοθέτης. Είναι, λοιπόν, απαράδεκτη μια τέτοια στον νόμο «διαίρεση» μεταξύ ώριμων πολιτών σε «ηλικιωμένους» και μη, μια τέτοια «διάκριση» μεταξύ άνω και κάτω των 65 (ή και των 70 ή και των 75 και πλέον)! Με παντελώς, μάλιστα, αστήρικτη δικαιολόγηση. Γιατί το αν υφίστανται ανά άτομο υποκείμενα νοσήματα, που πολλαπλασιάζουν τον κίνδυνο προσβολής των από τον κορωνοϊό, αυτό ισχύει και για τους κάτω των 65 ετών. Οπότε, το κριτήριο της ηλικίας μεταξύ μεσήλικων και ηλικιωμένων είναι σχηματικό και γι’ αυτό αυθαίρετο. Αν θα μείνουν οι ηλικιωμένοι ή θα βγουν, όπως κι όλοι οι λοιποί, από το σπίτι, είναι δικό τους δικαίωμα. Αν υιοθετηθεί μια τέτοια «διάκριση» κινδυνεύουμε να χάσουμε γονείς από κατάθλιψη και όχι από τον κορωνοϊό. Αν «κάποιοι» εντός Ε.Ε. θέλουν να ξεμπερδεύουν με όσους λόγω ηλικίας δεν είναι «παραγωγικοί» και επιβαρύνουν κατ’ αυτούς τα συνταξιοδοτικά ταμεία, ήτοι τον «λογαριασμό» για τους λοιπούς, να μας το πουν ευθέως ότι έτσι σκέφτονται. Κι ας αφήσουν τα δήθεν περί «προστασίας των ηλικιωμένων»!