γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΤΖΙΦΡΑΣΣε αυτή την οικονομική κρίση που η πανδημία του κορωνοϊού φέρνει, τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., καθώς δεν ευθύνονται γι’ αυτήν, μόνο αν εκδώσουν χρέος αμοιβαίο θα μπορέσουν να στηριχθούν οικονομικά. Ομως, η Γερμανία αντιδρά. Οπως και πριν από δέκα χρόνια, απέκλεισε μια τέτοια κοινή λύση. Γιατί επιχειρεί να διαιωνίσει την επικυριαρχία της επί λοιπών κρατών, που τότε απέκτησε. Ειδικά όταν μετά τη διάλυση της ευρωπαϊκής αγοράς κρατικών τίτλων χρέους σε σταθερές τιμές, ήτοι ομολόγων διά των οποίων σταθεροποιείτο διαρκώς το χρέος των, υπό την απειλή που τα κράτη αντιμετώπισαν τότε να βυθιστούν ξαφνικά από χρέη, λόγω μη δυνατότητας ανανέωσης των από την αγορά αυτή, άρχισε να τα δανείζει. Δι’ ενός ταμείου χρηματοδοτικής σταθερότητας, το οποίο συνεστήθη κατά πρότασή της, θέτοντας όμως σε αυτά όρους. Ενώ δι’ αυτού του «ταμείου» τα διαβεβαίωσε ότι θα εστηρίζετο δι’ αγορών υπ’ αυτού η σταθερότητα των τιμών των ομολόγων τους, ώστε να μην υφίσταται κίνδυνος να διαλυθεί η αγορά. Οι ηγεσίες όλων των κρατών έβαλαν κατόπιν αυτού χρήματα προς συγκρότηση αυτού του ταμείου. Ομως, παρά τη σύστασή του, η αγορά διαλύθηκε. Η Γερμανία, που είχε βάλει αναλογικά τα περισσότερα χρήματα σε αυτό, σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη, πλέον ήταν σε θέση να θέτει όρους. Το ταμείο αυτό δηλαδή δεν επιτέλεσε τον σκοπό για τον οποίο συνεστήθη. Εκ των υστέρων αντελήφθησαν οι ηγέτες των κρατών της Ε.Ε. ότι η Γερμανία έβαλε τη μεγαλοτράπεζά της, η οποία ήταν αρμόδια να εκδίδει τα ομόλογα κρατών-μελών στην ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων, να ξεπουλήσει τέτοια ομόλογα κρατών που κατείχε αυτή και να διαλυθεί η αγορά! Τώρα λοιπόν επιδιώκει εκ νέου, δέκα χρόνια μετά από αυτό το «κόλπο», μέσω αυτού του ίδιου «ταμείου» πάλι τα κράτη να δανειστούν από αυτό θέτοντας προς αυτά όρους! Τα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου γι’ αυτό δεν δέχονται και αντιδρούν. Ειδικά μάλιστα όταν η Γερμανία, με χρήματα που και αυτά εντέλει τα κράτη του Νότου έβαλαν προς σχηματισμό αυτού του «ταμείου», κατάφερε να αποκτήσει επικυριαρχία. Δεν πρόκειται, λοιπόν, περί κάποιας χάρης που θα κάνει η Γερμανία σε αυτά, αν υποχωρήσει και δεχθεί έκδοση κοινού ομολόγου, ήτοι ανάληψη αμοιβαίου χρέους. Δεν πρόκειται για βοήθεια που ζητούν τα κράτη του Νότου από αυτά του Βορρά. Κατ’ ουσίαν πρόκειται περί δικαιώματος αυτοπροστασίας των κρατών του νότου να μην την «ξαναπατήσουν», όπως με τα χρήματα που αυτά έβαλαν σε αυτό το «ταμείο» πρια από δέκα χρόνια, τα οποία δεν χρησιμοποιήθηκαν υπέρ των, αλλά εις βάρος των!