Θα άφηνε ποτέ η Ευρώπη, η Ενωση, τη Γαλλία να πτωχεύσει; Να καταρρεύσει; Οχι. Ας μην ξεχνάμε, πέραν των (ίσως) γοητευτικών αλλά συχνά αδόκιμων συγκρίσεων, ότι η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία είναι οι τρεις μεγάλες ιδρυτικές χώρες της Ενωμένης Ευρώπης (Ενωση για τον Ανθρακα και τον Χάλυβα) το 1957. Οι άλλες τρεις είναι το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Πιο πιθανό είναι, αν έφταναν εκεί τα πράγματα, να προχωρούσε η σημερινή Ε.Ε. σε αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, παρά να έμενε η Γαλλία εκτός Ενωσης.

Παρ’ όλα αυτά, το κλίμα έχει δημιουργηθεί. Η Γαλλία προχωρά σε μνημονιακές διαδικασίες, περικοπές, απολύσεις, πάγωμα μισθών και συντάξεων. Δεν είναι γνωστό αν και τι από όλα αυτά θα εφαρμοστεί. Τα κόμματα, τόσο της εθνικιστικής Δεξιάς όσο και της Αριστεράς, προειδοποιούν για καταψήφιση του «πακέτου», κάτι που θα οδηγήσει σε πτώση της κυβέρνησης Μπαϊρού, με αποτέλεσμα ο Πρόεδρος Μακρόν να αναζητήσει έναν ακόμα πρωθυπουργό. Εως ότου σιγά-σιγά (και δύσκολα όπως αποδεικνύεται) φθάσουμε στο 2027 και εξαντλήσει την προεδρική θητεία του. Μέχρι τότε βέβαια πολλά άλλα μπορεί να έχουν συμβεί. Οπως, για μια ακόμα μία φορά πρόωρες βουλευτικές εκλογές, που δεν είναι σίγουρο (κάθε άλλο) ότι θα έχουν ευνοϊκό αποτέλεσμα για τον Μακρόν, αλλά θα του δώσουν τον χρόνο να «ανακατέψει» ξανά την πολιτική χύτρα.