γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΤΖΙΦΡΑΣΟταν ο Μισέλ Φουκό προειδοποιούσε από τη δεκαετία του 1980 ότι η εξουσία θα μας ελέγχει διά του φόβου για την ιδία την ύπαρξή μας κι αυτό το ονόμασε «βιοπολιτική», νομίζω κι ο ίδιος δεν μπορούσε να προβλέψει πόσο επίκαιρη θα καθίστατο αυτή η ανάλυσή του το 2020 επί εποχής κορωνοϊού. Η παγκοσμιοποίηση μόλις εκείνη την εποχή πρωτοξεκινούσε. Πλέον στις μέρες μας είναι ορατό ότι αυτή έχει κέντρα εξουσίας οικονομικά που έχουν αυτονομηθεί από τα εθνικά κράτη. Αν κάποιος συμμερίζεται τούτο, μπορεί να καταλάβει γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι αποτελεί κατάντια για τις ΗΠΑ να μην είναι σε θέση να κατασκευάζουν «αναπνευστήρες» για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Μπορεί να αντιληφθεί, επίσης, τι υποκρύπτει η δήλωσή του ότι η Κίνα δεν μας ενημέρωσε έγκαιρα για τον κίνδυνο που προκλήθηκε από τον θανατηφόρο ιό, αλλά δεν είναι η ώρα τώρα για να ζητηθούν ευθύνες. Δεν είναι περίεργο, άλλωστε, ότι χώρες μεγάλες, όπως οι ΗΠΑ επί Τραμπ, η Μεγάλη Βρετανία επί Brexit και Τζόνσον, αλλά και η Ιταλία, η Ισπανία, που ανέπτυξαν ευρωσκεπτικισμό, είναι κυρίως αυτές που επλήγησαν από τον κορωνοϊό; Η Γερμανία εκμεταλλευομένη την κρίση αντέδρασε στην από κοινού στήριξη όλων των οικονομιών μελών της Ε.Ε. με έκδοση ευρωομολόγου. Προσπαθεί να επωφεληθεί από τη δυστυχία των «άλλων»; Το ΔΝΤ, πάντως, προβλέπει για την Ελλάδα στο καλό του σενάριο ύφεση 10%. Οσο η άρση των περιοριστικών μέτρων για τον κορωνοϊό βραδύνει, το πλήγμα θα είναι για την οικονομία μας και τους πολίτες τεράστιο. Οπότε το δίλημμα είναι μεγάλο. Ο πρωθυπουργός κατάφερε να μη θρηνήσουμε νεκρούς, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, αλλά και όλα θα κριθούν εξίσου από το τι θα αποφασίσει για την οικονομία. Η Ισπανία ήδη σταδιακά προέβη σε «άρση μέτρων», παρά το ότι βρέθηκε να θρηνεί από την πανδημία τεράστιο αριθμό θυμάτων. Αυτό το γεγονός από μόνο του δείχνει ότι η απειλή στην οικονομία, που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, θα έχει τεράστιες επιπτώσεις σε όλους μας. Αλλιώς δεν θα αποφάσιζε κάτι τέτοιο η Ισπανία. Οπότε οι πολιτικοί αρχηγοί καλούνται να τοποθετηθούν επ’ αυτού στη Βουλή και να αποφασίσουν τι πρέπει να γίνει. Αίρουμε μέτρα και ποια; Αμεσα ή όχι; Πάντως, αυτή η πρωτόγνωρη καταπίεση ελευθεριών των πολιτών, έστω λόγω πανδημίας δικαιολογημένη, αυτή η διά φόβου διακυβέρνηση ολόκληρων κοινωνιών δεν μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν. Για να υπάρξει νέα αναδιανομή πλούτου και εξουσίας, όπως κάποιοι επιθυμούν για να επωφεληθούν. Χωρίς να ενδιαφέρονται για τα οικονομικά βάσανα των πολιτών!