γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΤΖΙΦΡΑΣΞΕΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ, οι οποίοι προωθούν την «οικονομική δημοκρατία» στις χώρες τους, αναφέρονται στην «τύχη» των χωρών τους εξ αντιδιαστολής προς τη δική μας, με φράσεις όπως «δεν είμαστε Ελλάδα», δεν θα επιτρέψουμε «να γίνουμε Ελλάδα», τη στιγμή που θεραπευτικά μεθοδεύουν δημοσιονομικές αναδιαρθρώσεις σ’ αυτές. Την «τύχη» της Ελλάδας, ν’ αντιμετωπίσουν όμως αυτές PSI, δεν θα την έχουν, καθώς τον Δεκέμβριο του 2011 ανακοινώθηκε επίσημα ότι σ’ «εξαναγκαστική» λόγω τρόικας «ανανέωση χρέους» προς ιδιώτες πιστωτές, κατά παράκαμψη του δικαστικού συστήματος, στο οποίο αυτοί θα έπρεπε λογικά ν’ αποταθούν, στο μέλλον ουδεμία άλλη χώρα θα υπαχθεί. Ισως ήρθε η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε ότι συμφέρει τέτοιους ηγέτες να μας καταστήσουν από εν δυνάμει υποψήφιο θύμα πτώχευσης, θύμα πραγματικής χρεωκοπίας, είτε τώρα είτε, καλύτερα, μετά ακριβώς την υπογραφή του PSI υπό βρετανικό δίκαιο. Να μας παρουσιάσουν ως «μαύρο πρόβατο», που δήθεν δεν μπόρεσε να φυλαχτεί, παρά την προστασία τους, από τους «λύκους» των «αγορών». «Εξιλαστήριο θύμα» της «παγκοσμιοποίησης» η χώρα μας, αφού, πια, τη λεπτή διαπραγμάτευση μαζί τους ανέλαβε ακόμα και η κυρία Μέρκελ, λέγοντας πως «αν δεν υποχωρήσετε ιδιώτες, η Ελλάδα θα πτωχεύσει», ως να ήτο δική της αρμοδιότητα η τύχη μας. Το θεσμικό δικαστικό σύστημα είναι το μόνο, όμως, που προβλέπεται και που μπορεί να διαιτητεύσει εξουσιαστικά τις διαφορές ενός κράτους με ιδιώτες πιστωτές. Ζούμε την παραδοξότητα, το τέλος της κρατικής κυριαρχίας σίγουρα, αφού ψάχνουμε «λύση» έξω από τους προβλεπόμενους θεσμούς. Εκεί που κυκλοφορούν «λευκοί λύκοι».