Πάντα ένας νέος πόλεμος «παραμερίζει» τους προηγούμενους. Πολύ περισσότερο σε μια εποχή όπως η δική μας που η ταχύτητα της πληροφορίας και η κυριαρχία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης καθιστούν παρελθόν οποιαδήποτε εξέλιξη, σχεδόν άμεσα. Η Συρία συγκέντρωσε πρόσφατα τους προβολείς, αφήνοντας στη σκιά Ουκρανία και Γάζα. Ομως, το Ουκρανικό θα επανέλθει σύντομα στο προσκήνιο, διότι η ειρηνευτική προοπτική κρύβει σημαντικές εξελίξεις για τη Γηραιά Ηπειρο αλλά και για την παγκόσμια ισορροπία. Τους όρους που «θα βάλουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» Ουκρανία και Ρωσία θα τους αποφασίσουν οι διαπραγματευτές. Φυσικά, θα ληφθούν υπόψιν οι οριακές γραμμές υποχώρησης των δύο εμπλεκόμενων μερών. Ομως, η απαίτηση του διεθνούς παράγοντα είναι το τέλος του πολέμου. Ετσι ώστε να μη θιγεί η ανθρωπότητα περισσότερο από όσο έχει ήδη συμβεί. Μείζων φόβος είναι ο «εμπλουτισμός» του πολέμου με άλλες χώρες και η χρήση καθοριστικών για το μέλλον του κόσμου όπλων. Η αποτροπή κυρίως της δεύτερης πιθανότητας είναι που θα αναγκάσει εμπλεκομένους και διαπραγματευτές να βρουν μονοπάτια ειρήνης. Πόσο βιώσιμη θα είναι αυτή θα φανεί. Αλλά η τήρησή της «θα ανήκει» στους κυανόκρανους της διαπραγμάτευσης, εκείνους που θα αναλάβουν με ευθύνη όλων να διαφυλάξουν όσα συμφωνήθηκαν. Κι αυτό θα είναι από μόνο του ένα σημαντικό βήμα.