Ισως το μείζον να βρίσκεται στη φράση του πρωθυπουργού της Παλαιστινιακής Αρχής, Μοχάμεντ Μουστάφα: «Το σχέδιο της Παλαιστινιακής Αρχής θα πρέπει να ενισχύσει την πολιτική και εδαφική ενότητα της Γάζας με τη Δυτική Οχθη και να συμβάλει στην εγκαθίδρυση ενός αξιόπιστου πλαισίου διακυβέρνησης του κράτους της Παλαιστίνης». Πρόκειται για το σχέδιο ανοικοδόμησης της Γάζας που συνέταξε η Παλαιστινιακή Αρχή και ο πρωθυπουργός της παρέδωσε σε διπλωμάτες και εκπροσώπους του ΟΗΕ. Το σχέδιο αυτό προβλέπει την ολοκλήρωση των έργων σε βάθος πενταετίας, προσδιορίζει το κόστος στα 65 δισ. δολάρια, περιλαμβάνει 18 τομείς (διακυβέρνηση, δημόσια διοίκηση, στέγαση, υγεία, εκπαίδευση, υποδομές, δίκτυα) και δεν βρίσκεται σε αντίθεση με το αμερικανικό σχέδιο.

Το κυριότερο: «Η Γάζα πρέπει να ανοικοδομηθεί ως μέρος του κράτους της Παλαιστίνης», κάτι που σχηματίζει έναν συγκεκριμένο στόχο, όσο και αν με αυτόν διαφωνεί το Ισραήλ που δεν θέλει κράτος Παλαιστίνης. Το διεθνές κλίμα σήμερα, μετά την τεράστια καταστροφή και τους χιλιάδες νεκρούς, ευνοεί μια παλαιστινιακή ενότητα με πορεία προς την κρατική οντότητα. Ούτε το αμερικανικό σχέδιο που αποδέχθηκαν οι αντιμαχόμενοι αλλά και αραβικές χώρες κλείνει την πόρτα σε αυτή την προοπτική. Αντιθέτως. Αλλά, πριν φθάσουμε εκεί, πρέπει να ελεγχθεί ενδοπαλαιστινιακά η υπονόμευση του στόχου από δυνάμεις που επί χρόνια την επιδιώκουν. Το ίδιο και ενδοϊσραηλινά. Οι σκληροί, οι οπαδοί των εποικισμών και της μακροημέρευσης του πολέμου δεν πρέπει να προσδιορίσουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Αν συμβεί αυτό, αν δηλαδή μείνουν ανεξέλεγκτες οι δράσεις και οι επιρροές αυτών των ομάδων σε Παλαιστίνη και Ισραήλ, ένας νέος πόλεμος είναι όχι απλώς πιθανός, αλλά πολύ κοντά.