Η επιβολή δασμών από τις ΗΠΑ στην Ε.Ε. (από το «λογικό» 10% έως το εξωπραγματικό 50%) θα εξακολουθήσει να απασχολεί και να φοβίζει την Ευρώπη για όσο ο Αμερικανός Πρόεδρος εκτιμά ότι η Ε.Ε. τον δυσκολεύει στα ευρύτερα σχέδιά του.

Ποια είναι αυτά; Ποικίλλουν. Από την επιβολή ειρήνης στην Ουκρανία, την αύξηση συμμετοχής των ευρωπαϊκών χωρών στα λειτουργικά και αναπτυξιακά σχέδια του ΝΑΤΟ έως την ειρήνη στη Γάζα και τα παλαιστινιακά εδάφη.

Ειρήνη, φυσικά, με τους όρους και το περιεχόμενο που η διοίκησή του επιθυμεί. Η Ευρωπαϊκή Ενωση προκαλεί εγγενή εκνευρισμό στον Πρόεδρο Τραμπ. Πρόκειται για μια συνεργασία κρατών, άρα όχι για ένωση, που όμως έχει τα χαρακτηριστικά ένωσης με ενιαία διοίκηση.

Αποφασίζει και λειτουργεί για άλλα ως ένωση και για άλλα όχι. Πώς γίνεται να έχει κοινό νόμισμα, κοινή πολιτική σε σειρά ζητημάτων αλλά σε πολλά, τα μέλη που τη συνθέτουν να αποφασίζουν ως χώρες;

Με ποιον (πρέπει να) μιλούν οι Ηνωμένες Πολιτείες; Μοιάζει να μην υπάρχει πεδίο συνεννόησης με τη διοίκηση της Ε.Ε. Η επιλογή του να επικοινωνεί με κάθε χώρα χωριστά υπονομεύει εξ ορισμού τη λειτουργία και την οντότητα της ήδη προβληματικής Ενωσης.

Οι δασμοί απλώς θα κάνουν τα πράγματα λίγο χειρότερα στις εσωτερικές σχέσεις της Ε.Ε. Και αυτό το γνωρίζει η αμερικανική διοίκηση.