Βομβαρδίζουμε όπου έχουμε στόχους; Οπου νομίζουμε; Ακόμα και αν οι στόχοι είναι σε άλλη χώρα και μάλιστα μη εχθρική; Γιατί αυτό είπε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου: «Λέω στο Κατάρ και σε όσες χώρες υποθάλπουν τρομοκράτες: πρέπει είτε να τους απελάσετε είτε να τους οδηγήσετε ενώπιον της Δικαιοσύνης. Γιατί, αν δεν το κάνετε, θα το κάνουμε εμείς». Και επειδή η Δικαιοσύνη αργεί, τους βομβαρδίζει. Ετσι, από τη δολιοφθορά (αρμοδιότητα της Μοσάντ) περνάμε στο ανοιχτό και «καθαρό» χτύπημα. Ας είναι ο εχθρός όπου να ‘ναι. Εμαθαν (αν είναι δυνατόν! Χρόνια τώρα βρίσκεται εκεί η εκάστοτε ηγεσία της Χαμάς και όχι μόνο. Δεν είναι ανακάλυψη, είναι συχνό ρεπορτάζ εφημερίδων) και σήκωσαν 15 μαχητικά αεροσκάφη να χτυπήσουν.

Οι ίδιοι μάλιστα περιέγραψαν (απόλυτη «έκθεση» της χώρας που «έδωσε» τον εναέριο χώρο της για διέλευση, ώστε να χτυπήσουν στο έδαφος του Κατάρ) ότι έγινε και εναέριος ανεφοδιασμός των μαχητικών από συνοδευτικά αεροσκάφη-τάνκερ. Εφτασαν πάνω από «τον στόχο», στην καρδιά της Ντόχα, πρωτεύουσας του Κατάρ, και εξαπέλυσαν τα πυρά. Δεν έχει μεγάλη σημασία τι πέτυχαν. Σημασία έχει ότι αποφάσισαν να αλλάξουν τους όρους του παιχνιδιού: «Χτυπάμε οπουδήποτε». Μόνο που θα απαντήσουν και «οι άλλοι». Οι όποιοι θιγόμενοι ή απειλούμενοι. Συμφωνώντας εξ ανάγκης και αυτοί στην αλλαγή των όρων, δημιουργείται μια υπέροχη, εκτεταμένη κόλαση. Που έχει χώρο για όλους.