Πόσοι τελικά ενδιαφέρονται για το γρήγορο τέλος του πολέμου στην Ουκρανία; Ισως ο Τραμπ με το σύνδρομο του ειρηνοποιού (λίγο πριν εισβάλει ή βομβαρδίσει άλλη χώρα π.χ. τη Βενεζουέλα) και ο Ζελένσκι που βλέπει τη χώρα του να μικραίνει συνεχώς, χάνοντας εδάφη «στο πεδίο». Αλλος; Η Κίνα δεν εμπλέκεται, έχει την Ταϊβάν να ασχολείται άμεσα. Η Ευρώπη είναι χαμένη στα δικά της θέματα, από τα ενωσιακά (που δεν προχωρούν) έως τα ποινικά (σύλληψη Μογκερίνι και συνεργατών της).

Μια ομάδα χωρών της Ευρώπης που ζει με τον ρωσικό φόβο (Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία) και μαζί Πολωνία, Φινλανδία, Σουηδία «φτιάχνουν» κλίμα πολεμικής ετοιμότητας απέναντι στη Ρωσία, διότι «αν δεν χάσει τον πόλεμο με την Ουκρανία, έρχεται η σειρά μας». Οι μεγάλοι της Ευρώπης, Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία, αναβιώνουν την αντιπαράθεση με την «αρκούδα» συμπίπτοντας στην επιθυμία για (μερική) αυτονόμηση από τις ΗΠΑ («να φτιάξουμε δικό μας αμυντικό μηχανισμό») και υπηρετώντας τους δικούς τους στόχους. Η Γερμανία για να ξαναφτιάξει στρατό-φόβητρο και να επανεξοπλιστεί (153 δισ. ευρώ τον χρόνο έως και το 2029 σκοπεύει να δαπανά), η Γαλλία για να θυμίσει ότι υπάρχει ως leader, η Βρετανία για να μη μείνει πίσω από τους άλλους που είναι μέλη της Ε.Ε. Φυσικά, και οι τρεις στο μεταξύ πωλούν και κανένα όπλο από την πλούσια παραγωγή τους στον τομέα.