«Συμφωνία του ηττημένου» ίσως, αλλά βασισμένη στα υπάρχοντα δεδομένα. Αυτό θα είναι για την Ουκρανία το αμερικανικό σχέδιο ειρήνευσης που αποδέχθηκαν οι Ρώσοι. Οι οποίοι πήραν αρκετά από αυτά που ήθελαν, με κυριότερο την ένταξη του 20% των ουκρανικών εδαφών στη Ρωσία. Επίσης, τη μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, με το «σύνορο» των νατοϊκών δυνάμεων να σταματά στην Πολωνία. Η Ουκρανία που θα προκύψει θα είναι κάτι σαν ουδέτερο «μαξιλάρι» μεταξύ Ρωσίας και νατοϊκών ευρωπαϊκών εδαφών.

Θα την «ακουμπούν» μόνο δύο μικρές νατοϊκές χώρες (Εσθονία και Λετονία), που δεν έχουν δυνατότητα αντιπαράθεσης μαζί της, και η Φινλανδία με τα εκτεταμένα σύνορα με τη Ρωσία (πάνω από 1.000 χλμ.) που για άλλους λόγους δεν θεωρείται πιθανό να εμπλακεί σε αναμέτρηση. Στην Ουκρανία προσφέρθηκαν ένταξη στην Ε.Ε., αμερικανική και «διατλαντική» εγγύηση ασφαλείας των (νέων) συνόρων και εδαφών της για δέκα χρόνια, οικονομική βοήθεια και ανοικοδόμηση. Από την άλλη, απαιτούνται από εκείνη σεβασμός πολιτισμικών και γλωσσικών χαρακτηριστικών των μειονοτήτων (κατά τα πρότυπα της Ε.Ε.), εκλογές μέσα σε 100 ημέρες και «απαγόρευση και απόρριψη ναζιστικής ιδεολογίας και δραστηριότητας». Τις επόμενες ημέρες θα φανεί αν το σχέδιο αποτελέσει βάση συζήτησης και εντέλει συμφωνίας. Αν συμβεί αυτό, θα βαδίσουμε σε «οδό Λωρίδας της Γάζας». Ισως πιο σύνθετα, αλλά με το δεδομένο ότι ο πόλεμος σταματάει. Και αδυνατίζει η (διόλου αμελητέα σήμερα) πιθανότητα επέκτασης του πολέμου στη Γηραιά Ηπειρο.