Πολύ ποσοτική ανάλυση έχει γίνει για την αποχή από τις εκλογές, η οποία μεγαλώνει με ραγδαίους ρυθμούς, γεγονός άκρως επικίνδυνο για τη δημοκρατία. Ωστόσο, αυτές οι αναλύσεις στηρίζονται κυρίως σε παρατηρήσεις ορθολογικής συμπτωματολογίας π.χ.: α) επαγγελματικές ομάδες, β) δημογραφικά χαρακτηριστικά (π.χ. φύλο, ηλικία), γ) γεωγραφικές περιοχές κ.λπ. Και από την άλλη, στην καλύτερη των περιπτώσεων η πολιτεία οδηγείται σε διαδικαστικές βελτιώσεις: α) επιστολική ψήφος, β) ηλεκτρονική ψηφοφορία, γ) ψήφος αποδήμων, δ) προσβασιμότητα εκλογικών τμημάτων, ε) δημοκρατία στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης κ.ο.κ. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν σημαντικά ποιοτικά δεδομένα που κρατούν τους πολίτες μακριά από τις κάλπες.

Από την πρόσφατη μελέτη (Αξίες των Ελλήνων – 2025) για τη ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ/MRB δημιουργείται μια εικόνα που φαίνεται ότι οι πολιτικοί και κοινωνικοί δρώντες της χώρας θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το θέμα της αποχής περισσότερο ποιοτικά, όταν α) 48% των Ελλήνων πιστεύει ότι οι υπεύθυνοι/αρμόδιοι των εκλογών δεν είναι αμερόληπτοι – 64% στους 18-24 ετών, 55%-65% στη βόρεια Ελλάδα, 56% στην Αριστερά, β) 38% των Ελλήνων πιστεύει ότι δεν προσφέρεται στους ψηφοφόρους μια πραγματική επιλογή στις εκλογές «για τη ζωή τους» – 51% στους 18-24 ετών, γ) 31% των Ελλήνων δεν πιστεύει ότι οι ψήφοι καταμετρούνται με δίκαιο τρόπο – 48% στους 18-24 ετών, 39% στους 25-34 ετών, 47% στη Θεσσαλονίκη, 46% σε όσους δεν δηλώνουν πολιτική τοποθέτηση. Η αποχή λοιπόν ενδέχεται να μην είναι αδιαφορία, αλλά ίσως η πιο ηχηρή ψήφος δυσπιστίας προς τη λειτουργία της δημοκρατίας μας.