Σε μια διεθνή σκηνή που δεν διακρίνεται για τον πολιτικό ρομαντισμό ή την αφέλειά της, τουναντίον ξεχωρίζει για την εφαρμογή του δόγματος «ειρήνη διά της ισχύος», είναι κομβικής σημασίας να είσαι, όχι πρόθυμος, αλλά συνειδητοποιημένος.
Η Πολυάννα ήταν ένα υπέροχα αισιόδοξο κοριτσάκι που σκόρπιζε αισιοδοξία στον κόσμο που την περιέβαλλε. Ομως… ήταν παιδικό βιβλίο του περασμένου αιώνα. Και πλέον το διεθνές σκηνικό δεν αντέχει ουτοπίες και… παιδικές ασθένειες.
Οι προκλήσεις είναι μεγάλες και οι κοινωνίες -σε κάποιες περιπτώσεις με ρυθμό ανεξέλεγκτο- πιέζουν τις πολιτικές ηγεσίες σε λανθασμένες αποφάσεις. Αντέχουν -ή θα αντέξουν- όσες χώρες και όσοι πολιτικοί και ηγέτες συνειδητοποιήσουν ότι δεν αρκεί να είσαι δίκαιος, ούτε να επικαλείσαι το δίκαιο. Αναγκαία συνθήκη είναι να νιώθουν ότι είσαι σημαντικός, ότι έχεις να πεις και να υπερασπιστείς με σθένος και σταθερότητα το συμφέρον. Και ποιο μεγαλύτερο συμφέρον από το εθνικό. Αλλωστε, είναι και το μόνο αληθές…
Απέναντι στους ευκαιριακούς καπήλους των εθνικών συμφερόντων και επιταγών -είτε αυτοί προέρχονται από τα αριστερά, είτε από τα δεξιά- η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα -και σε σειρά κυβερνήσεων, με προφανώς διαφορετική ένταση η καθεμία- έχει καταφέρει να θέσει τα θεμέλια για να αναπτύξει ένα ισχυρό δίπολο ισχύος: αμυντικό και διπλωματικό.
Αν προηγούμενες κυβερνήσεις ενστερνίζονταν τις εσωκομματικές εμμονές, τότε δεν θα είχε ενισχυθεί η σχέση μας με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ. Αν οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη παρασύρονταν από τη δημαγωγική παραζάλη του «δεδομένου συμμάχου», τότε η Ελλάδα δεν θα αποτελούσε αξιόπιστη «επένδυση» για την ενεργειακή διασύνδεση Ευρώπης – ΗΠΑ. Δεν είμαστε στην εποχή της χαρούμενης Πολυάννας: πρέπει οι ιθύνοντες -κυβερνητικοί και μη, αλλά κυρίως οι πρώτοι- να μην «αυτοεξαπατηθούν». Δεν ανακάλυψαν οι σύμμαχοι πόσο λάθος ήταν ή πόσο είχαν αδικήσει την Ελλάδα. Συνειδητοποίησαν ότι η Ελλάδα είναι και μπορεί να παραμείνει αξιόπιστος σύμμαχος, συνομιλητής και εταίρος. Και προφανώς για να εξυπηρετηθούν τα οικονομικά συμφέροντά τους. Γι’ αυτό και θα την προστατεύσουν.
Οσο η Ελλάδα δυναμώνει στρατιωτικά τόσο ενισχύεται εθνικά. Οσο αποκτά πιο έντονη διπλωματική παρουσία, τόσο μπορεί να διεκδικήσει μεγαλύτερο κομμάτι στην κατανομή της ισχύος: οικονομικής και γεωστρατηγικής.