Αν ζούσε ο Θερβάντες, είναι σφόδρα πιθανό να ζητούσε αποζημίωση από την Ευρωπαϊκή Ενωση για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας. Διότι η συμπεριφορά της ευρωπαϊκής ηγεσίας και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών θυμίζουν τις περιπέτειες του Δον Κιχώτη και του φίλου του Σάντσο Πάντσα, στο κλασικό μυθιστόρημα του Ισπανού συγγραφέα.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, σαν άλλοι Δον Κιχώτες, δείχνουν να έχουν χαμένα τα λογικά τους, να κυνηγούν ανεμομύλους και να δίνουν μάχες για μια «φανταστική» Δουλτσινέα. Οσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο θα θυμούνται ότι η Δουλτσινέα, ούτε αυτό το όνομα είχε, ούτε γνώριζε τίποτε, την ώρα που ο Δον Κιχώτης πίστευε ότι η αγαπημένη του κινδύνευε από άγνωστους, αόρατους εχθρούς (σαν αυτούς που κατασκευάζουν οι ηγεσίες για να αποπροσανατολίσουν από τις λανθασμένες πολιτικές τους)…
Ο αφελής Σάντσο Πάντσα ακολούθησε στις περιπέτειες διότι έλαβε υπόσχεση ανταμοιβής ένα νησί, ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες πείθουν τους (όχι, πάντως, αφελείς) τεχνοκράτες με ένα αντίστοιχου ύψους πλουσιοπάροχο όραμα μιας… «άλλης» Ευρώπης. Η οποία Ευρώπη είναι στο μυαλό των ηγετών μόνο ως φανταστικό αεικίνητο. Αλλιώς, αν όντως την ποθούσαν και την επεδίωκαν δεν θα έρχονταν σε όλα…δεύτεροι και να μένουν αιφνιδιασμένοι.
Οπως αίφνης τους αιφνιδίασε ο Τραμπ! Σαν να μην είχε κάνει απολύτως ξεκάθαρο τι θα επιδιώξει. Ομως οι Δον Κιχώτες της ιστορίας μας ήθελαν να πιστεύουν άλλα: πρώτα ότι ο Τραμπ θα ηττηθεί, μετά ότι θα είναι μια «γραφική» περίπτωση και στο τέλος ότι θα αλλάξει στρατηγική. Και αφού τίποτε από αυτά δεν συνέβη, τώρα παρακολουθούν τον Τραμπ να αλωνίζει σε ευρωπαϊκά εδάφη και να λαμβάνει πρωτοβουλίες (λέξη άγνωστη στις Βρυξέλλες). Και μάλιστα… αφού τα ευρωπαϊκά ταμεία έχουν πληρώσει και πληρώνουν ήδη πολλά στις ΗΠΑ (επί παραδείγματι) για την απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο και την πρόσδεση στο άρμα του ακριβότερου, αμερικανικού LNG.
Και αν με τις περιπέτειες Δον Κιχώτη και Σάντσο Πάντσα γελούσαν οι διαβάτες, με τη μη στρατηγική της Ε.Ε. οι ευρωπαϊκές κοινωνίες υποφέρουν.
Η μόνη ελπίδα που υπάρχει είναι να επιβεβαιωθεί πλήρως το μυθιστόρημα του Θερβάντες. Διότι στο τέλος του δεύτερου βιβλίου ο Δον Κιχώτης βρίσκει τα λογικά του…