Θα μπορούσε κάποιος πολύ εύκολα να απαξιώσει και να αποδομήσει τις κινητοποιήσεις των αγροτών λέγοντας «στο ίδιο έργο θεατές». Αλλωστε, υπάρχουν κάποιοι που διατυπώνουν δημοσίως τέτοιες απόψεις, καθώς μοιάζει με ετήσια χειμερινή παράδοση να βγαίνουν οι αγρότες στους δρόμους, καθώς έχουν λιγότερες υποχρεώσεις το συγκεκριμένο διάστημα.

Σε αρκετές περιπτώσεις, οι αγρότες έχουν -κατά το παρελθόν- αδικήσει τους εαυτούς τους δίνοντας δικαιώματα, όταν κάποιοι από αυτούς ακροβατούσαν ανάμεσα στη δουλειά και τη διασπάθιση πόρων. Δεν ήταν μυστικό «οι αγρότες με τα τζιπ». Στην πορεία βεβαίως μετεξελίχθηκαν σε… «αγρότες» με Λαμποργκίνι.

Ομως για άλλη μία φορά, ακόμη και αυτές οι ακραίες συμπεριφορές του παρελθόντος -από τα θρυλικά ΜΟΠ, τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και εντεύθεν- δεν αποτελούν την ασθένεια, αλλά το σύμπτωμα. Η ασθένεια είναι η έλλειψη στρατηγικής, οργάνωσης, σχεδίου και η αντικατάσταση από ευκαιριακές, αεριτζίδικες διευθετήσεις.

Αυτό που κωδικοποιημένα αναφέρουμε ως «αγροτικό θέμα», είναι ουσιαστικά η ονομασία που δίνουμε σε μια κρυφά συνομολογημένη προσπάθεια από τους περισσότερους -κράτος, κυβερνήσεις, φορείς, συνδικαλιστές, αγρότες- να «αρμέξουν» τον πρωτογενή τομέα. Μέχρι που έφτασε πλέον η στιγμή που η… αγελάδα δεν έχει να δώσει άλλο τίποτε και είναι έτοιμη να «πεθάνει».

Το κράτος ποτέ δεν επένδυσε με ειλικρίνεια στον πρωτογενή τομέα. Τον χρησιμοποίησε είτε ως κρίσιμη εκλογική μάζα, είτε ως σημαντικό τμήμα που θα μπορούσε να προσελκύσει -επί σειρά δεκαετιών- δισεκατομμύρια χορηγήσεων, ενισχύσεων, επιδοτήσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι γύρω από τον πρωτογενή τομέα έχουν αναπτυχθεί δεκάδες σκάνδαλα που απασχόλησαν την ελληνική δικαιοσύνη και πολιτική σκηνή.

Από την άλλη, ο πρωτογενής τομέας ήταν ένα γήπεδο στο οποίο αναπτύχθηκαν τυχοδιωκτικές πρακτικές αναζήτησης εύκολου κέρδους και ανάπτυξης πελατοκρατίας.

Το ίδιο έπραξε και η Ε.Ε.: ευκαιριακές λύσεις -όπως η «τεχνική λύση»- οι οποίες εμφανίζονται ή ακυρώνονται ανάλογα με τις επιθυμίες κάποιων «αόρατων» συμφερόντων. Με αποτελέσματα ορατά: σχεδόν καμία αυτονομία της Ε.Ε. σε προϊόντα και ανάγκη εισαγωγής από τρίτες χώρες.

Δεν πρέπει να έχουμε καμία αμφιβολία: τα συμπτώματα της ασθένειας και αυτήν τη φορά θα αντιμετωπιστούν. Οι αγρότες αργά ή γρήγορα θα φύγουν από τα μπλόκα, θα πληρωθούν κάποια χρήματα κ.λπ., κ.λπ… Ομως η ασθένεια θα παραμείνει: ο πρωτογενής τομέας ζει με μηχανική υποστήριξη…