Ως φανατικός θεατής όλων των δουλειών του σκηνοθέτη Τζέιμς Κάμερον δεν πίστευα ποτέ ότι θα έπεφτα στην ανάγκη της τεχνητής νοημοσύνης (AI). Ακόμα και οι ψυχροί υπολογιστές (που παίρνουν με αίμα τον έλεγχο κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη στην ταινία του 1984, ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ ) όταν τους ρωτήσεις τι σημαίνει Δικαιοσύνη με ενσυναίσθηση σου απαντούν: «Είναι η εφαρμογή των νόμων λαμβάνοντας υπόψη τις συναισθηματικές ανάγκες των πολιτών, ειδικά των πιο ευάλωτων ή των πλέον πληγωμένων από τις παθογένειες του κράτους». Σε μια επίδειξη γνώσης, η AI αναλύει επί του θέματος: «Αυτή η προσέγγιση ενισχύει την υπεράσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης και αντιμετωπίζει τις συστημικές ανισότητες και αστοχίες». Πως γίνεται οι Έλληνες λειτουργοί της Δικαιοσύνης να μην αντιλαμβάνονται τα παραπάνω ( ή να αδιαφορούν) και να επιμένουν σε μια κατεύθυνση που φουντώνει τα σενάρια της απόλυτης αμφισβήτησης; Με «σωτήρες» πρόθυμους να υποκαταστήσουν τη δικαστική εξουσία, με διαπρύσιους κήρυκες να καταγγέλλουν χειραγώγηση, πλειοδοσία μίσους και επικράτηση των άκρων στην εξάρθρωση της αντίληψης ότι ζούμε σε μια συντεταγμένη πολιτεία; Από τη μία πλευρά οι ψυχρές ανακοινώσεις της Δικαιοσύνης και από την άλλη αυτοί που ποντάρουν στον πόνο των γονιών των θυμάτων για να δουν τα ποσοστά τους φουσκωμένα στην επόμενη μέτρηση. Παίζουν με τη φωτιά και οι δύο πλευρές. Και αν εκδηλωθεί πυρκαγιά, δεν είμαι βέβαιος ότι υπάρχει στρατηγική για την κατάσβεσή της .