Η προδιάθεση στην Ελλάδα να διχαζόμαστε και να μην μπορούμε να συμφωνήσουμε ούτε στα στοιχειώδη είναι γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο. Η αέναη σύγκρουση περί ανθρωπισμού στο «μεταναστευτικό» συνεχίζεται, ενώ ταυτόχρονα η τουρκική μαφία προσαρμόζεται στις ανάγκες του σήμερα. Εμείς εδώ καταγγέλλουμε το Λιμενικό Σώμα και την Αστυνομία, αλλά για τους διακινητές με τα ταχύπλοα τύπου «Σκληροί του Μαϊάμι» ούτε κουβέντα δεν βρίσκουμε να πούμε στον δημόσιο διάλογο. Ενδεχομένως να θεωρούμε ότι δρουν στο πλαίσιο του ανθρωπισμού μεταφέροντας μετανάστες στη δυτική πλευρά της ηπειρωτικής Ελλάδας (σε παραλίες «φαντάσματα), με την προϋπόθεση, βεβαίως, οι πελάτες να έχουν τα 9.000 ευρώ «το κεφάλι» που απαιτούνται για το συγκεκριμένο ταξίδι (σε διαφορετική περίπτωση τους ρίχνουν στη θάλασσα, ξέρουν δεν ξέρουν κολύμπι).

Οι ιδεοληψίες και οι μάχες οπισθοφυλακής κρατούν την Ελλάδα πίσω και της στερούν την ευκαιρία να εκσυγχρονιστεί ταυτόχρονα με το έγκλημα που δεν χάνει χρόνο με τέτοιες συζητήσεις ούτε μετέχει στις εικαστικές εκθέσεις του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός. Ο ανθρωπισμός ως άλλοθι για να μετατρέπεται η χώρα σε κέντρο επιχειρήσεων ποινικών που δήθεν εκδιώχθηκαν από την Αγκυρα ως «γκιουλενιστές» πρέπει να αναχαιτισθεί από την ανάγκη του ρεαλισμού. Αυτή είναι δουλειά όλων των κομμάτων στο Κοινοβούλιο, τα οποία όταν κυβερνούν αντιλαμβάνονται ότι μια Ελλάδα με ανεπιτήρητα σύνορα λειτουργεί υπονομευτικά για τη συνοχή του κράτους και στο τέλος της ημέρας για τις ζωές των πολιτών της και όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση υποδύονται τον ρόλο του «αλληλεγγύη στον οποιονδήποτε»…