Εδώ και εβδομάδες συζητάμε για το περιστατικό στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, με το νυχτερινό κέντρο και τους διοργανωτές του σχολικού χορού στη διάρκεια του οποίου, «άγνωστο πώς», δεκάδες μαθητές κατανάλωσαν νοθευμένο αλκοόλ. Και έρχεται η Δικαιοσύνη με μια ακατανόητη απόφαση για πολλούς (απαλλάσσει την επιχείρηση) με το σκεπτικό ότι ευθύνονται οι διοργανωτές. Αποφάσεις σαν αυτές αποτελούν καύσιμο για όσους εκχυδαΐζουν τον δημόσιο λόγο και σκόπιμα σκορπούν δηλητήριο στην κοινωνία, η οποία αρχίζει πλέον με τρόπο προφανή να περιγράφει την καχυποψία της απέναντι στους θεσμούς σχεδόν σε κάθε δημοσκόπηση. Αν η δουλειά του καθενός είναι «να κάνει τη δουλειά του με το πνεύμα του νόμου», να στέκεται στα όρια των καθηκόντων του και να μη συνεργάζεται για την επίλυση δομικών παθογενειών που εγκαταστάθηκαν στη χώρα πριν από αιώνες αλλά ακόμα δεν έχουν διορθωθεί, τότε σύντομα θα βρεθούμε ξανά στις συνθήκες του αποκρουστικού. Στην αναζωπύρωση ενός μετώπου που επιζητά την ευκαιρία για μεγαλύτερη καταστροφή από τις σπασμένες βιτρίνες. Της απαξίωσης των μετριοπαθών και της θηριώδους ενδυνάμωσης των άκρων. Δουλειά της πολιτείας είναι να νομοθετεί και των υπηρετών της να εφαρμόζουν τον νόμο. Δουλειά όλων μας είναι να επιζητούμε λύσεις, από διαφορετικές απόψεις. Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν καθένας από εμάς ασκεί τα καθήκοντά του χωρίς να ενδιαφέρεται για το «παραπέρα». Πρόβλημα είναι να μην υπάρχουν απόψεις, αλλά μόνο ύβρεις. Μερικές φορές η ίδια η πολιτεία αμφισβητεί την ύπαρξή της και αυτοτραυματίζεται. Αν αυτό θέλουμε ως κοινωνία, τότε πραγματικά λυπάμαι. Οφείλουμε στα παιδιά μας έναν καλύτερο κόσμο…