Αλλάζει ο υπάλληλος του Δημοσίου; Εννοείται ότι μπορεί να αλλάξει. Κανείς άνθρωπος δεν ήθελε να πονέσει τα πόδια του ή να προκαλέσει οιδήματα στο κορμί του μέχρι να παρουσιαστεί καλογυμνασμένος ή να στερηθεί την απόλαυση του λαχταριστού φαγητού πριν αδυνατίσει. Ετσι και ο υπάλληλος του Δημοσίου διαβάζει, εκπαιδεύεται και μετεκπαιδεύεται για να φτάσει στην αλλαγή. Δηλαδή στην προσαρμογή στα νέα δεδομένα. Μπορεί κανείς σήμερα να φανταστεί τον εαυτό του να επιμένει ότι θα λαμβάνει μηνύματα μόνο μέσα σε φάκελο από το ταχυδρομείο, ενώ υπάρχουν τα SMS και τα e-mail; Ή να κυκλοφορεί με το πρώτο του αυτοκίνητο, το οποίο αγόρασε πριν από 40 χρόνια, ενώ η αντιπροσωπεία έκλεισε, τα ανταλλακτικά εξαντλήθηκαν και η τεχνολογία του είναι πιο παλιά από την άσφαλτο στους δρόμους;

Πόσο όμορφα νιώθει ο «δεινόσαυρος του γραφείου» που καλύπτεται από τον συνδικαλιστή συνάδελφό του και αντιδρά σε κάθε συζήτηση για μετεκπαίδευση ή αξιολόγηση; Ομως, ακόμα και αυτά τα επιβλητικά πλάσματα (οι δεινόσαυροι) εξαφανίστηκαν μαζικά και ανήμπορα όταν ήρθε η ώρα τους. Ξέρετε ποιοι δεινόσαυροι δεν εξαφανίστηκαν; Αυτοί που είχαν φτερά και μπορούσαν να πετάξουν. Με λίγα λόγια, ιδεολογήματα του τύπου «η εκπαίδευση και η αξιολόγηση είναι εργαλεία εκδίκησης κατά του εργαζομένου» έρχονται πλέον από την εποχή του Συμβάντος Εξαφάνισης της Κρητιδικής Παλαιογενούς. Αραχνιάσαμε τόσες δεκαετίες στα λιμνάζοντα ύδατα της ακινησίας, εκεί που σκόπιμα αναπτύχθηκαν και δρούσαν γενιές κουρασμένων αντιλήψεων. Το δικαίωμα «να μην κάνεις τίποτα στο γραφείο» ξεπεράστηκε από την εποχή. Αρκετός χρόνος χάθηκε…