Εντάξει να γκρινιάζουμε για το κράτος που έχουμε, αλλά να δούμε λίγο και τη μεγάλη εικόνα. Οταν ο κύριος (ένας κύριος) νομιμοποιεί 200 τ.μ. σε παραλία στη Σαντορίνη και «σηκώνει» κατασκευές συνολικά 6.602,40 τ.μ. περιμένοντας να λειτουργήσει κανονικά το καλοκαίρι, ποια άποψη μπορεί να έχει για το Δημόσιο; Είτε θεωρεί ότι εκεί υπηρετούν μόνο ηλίθιοι, είτε πιστεύει ότι είναι «λαδιάρηδες» και με λίγο μετρητό θα ξεπεράσει τις όποιες πιθανές ενστάσεις για να παρανομήσει. Κάποτε ένας εξαιρετικός ακαδημαϊκός είχε κάνει την υπόμνηση ότι σε κάθε μας σκέψη πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπ’ όψιν την ιδιοπροσωπία αυτού του λαού, ο οποίος λατρεύει τη σύγκρουση, τη διαφωνία και τη φωνή ως υπαρξιακή ταυτότητα!

Ο Ελληνας μπορεί ταυτόχρονα να φωνάζει για τους φόρους που του επιβάλλουν, «τους αλήτες που μαζεύουν τόσα λεφτά και τα τρώνε» και την ίδια στιγμή να αγανακτεί για τη φτώχεια των κρατικών υποδομών. Από την άλλη, είναι βέβαιο ότι δεν μπορείς να διδάξεις σε ένα γέρικο σκυλί (στη γενιά μου) νέα κόλπα. Επομένως, η ελπίδα θα έρθει από τα παιδιά μας.

Να τους μάθουμε να ακολουθούν πιστά τον ορθολογισμό. Να αντιληφθούν από νωρίς ότι τα προβλήματα και η νομιμότητα δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο. Το γκρέμισμα των παθογενειών, η απόδοση δικαιοσύνης και η ηθική δεν είναι ζήτημα κόμματος με λογικές του τύπου «είτε εμείς, είτε αυτοί».

Αν συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το ίδιο έργο, στο οποίο ο Μπάμπης ο Σουγιάς που προχθές πέταγε μολότοφ στη Βουλή μπαίνει μεγαλώνοντας να εργαστεί σε κάποια Πολεοδομία, τίποτα δεν θα αλλάξει. Θα μείνουν όλα ίδια. Αρρωστα και ημιθανή.