Τέτοιο στραπάτσο δεν είχε υποστεί ξανά καγκελάριος στη μεταπολεμική γερμανική Ιστορία. Υστερα από δύο μήνες δύσκολων διαπραγματεύσεων για τη συγκρότηση του νέου κυβερνητικού συνασπισμού στο Βερολίνο, ο Φρίντριχ Μερτς πίστευε ότι είχε φτάσει στο τέλος του δρόμου. Εβλεπε την επικύρωση του αξιώματός του από το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο το πρωί της Τρίτης ως μια τυπική διαδικασία και είχε κλείσει για την Τετάρτη σημαντικά ραντεβού στο Παρίσι και στη Βαρσοβία. Το ότι δεν συγκέντρωσε την απαραίτητη πλειοψηφία ήταν για εκείνον μιαπολύ οδυνηρή έκπληξη.

Για μερικές ώρες επικράτησε χάος με το φάντασμα της πολιτικής αστάθειας και της αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης να στοιχειώνει τη δημόσια συζήτηση και να ξυπνά τις μνήμες από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Υστερα ακολούθησε η δεύτερη ψηφοφορία, ο ίδιος ο Μερτς ήθελε να ξεκαθαρίσει αμέσως η κατάσταση. Το ρίσκο τού βγήκε, οι βουλευτές μαζεύτηκαν, η εκλογή του επικυρώθηκε. Η ζημιά όμως είχε γίνει, η νέα κυβέρνηση στο Βερολίνο εμφανίστηκε ασταθής και ευάλωτη από την πρώτη κιόλας ημέρα.

Ο Μερτς δεν είναι δημοφιλής και δεν υπήρξε ποτέ ο πιο αγαπητός πολιτικός στο κόμμα του. Τα ηγετικά στελέχη των Χριστιανοδημοκρατών έκαναν στο παρελθόν ό,τι μπορούσαν για να εμποδίσουν την άνοδό του στην ηγεσία. Δύο φορές (το 2018 και τον Ιανουάριο του 2021) κατάφεραν να τον παρακάμψουν. Υποχρεώθηκαν να τον αποδεχθούν μετά το καταστροφικό αποτέλεσμα στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2021. Αλλωστε, η καμπάνια του για ρήξη με την κληρονομιά της Μέρκελ και τις «κεντρώες πολιτικές» της είχε μεγάλη αποδοχή στη βάση του κόμματος. Στο συνέδριο του 2021, στο οποίο μπορούσαν να ψηφίσουν ηλεκτρονικά τα μέλη, συγκέντρωσε το 62%.

Ο Μερτς κατάφερε να απογοητεύσει πολλούς κομματικούς φίλους του και ψηφοφόρους του πριν ακόμα γίνει καγκελάριος, αφού η πρωτοβουλία για τροποποίηση του Συντάγματος, ώστε να μπορεί η Γερμανία να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες της, ήταν δική του. Μάλιστα, για να παρακάμψει το συνταγματικά κατοχυρωμένο «φρένο χρέους» (η Γερμανία δεν μπορεί να προχωρήσει σε νέο δανεισμό πάνω από 0,35% ετησίως) ήρθε σε συνεννόηση με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους. Ο όλος χειρισμός ήταν οριακά συνταγματικός και προκάλεσε μεγάλη γκρίνια στους Χριστιανοδημοκράτες, που θεώρησαν ότι ο Μερτς τους εξαπάτησε. Το «φρένο χρέους» αποτελεί πολιτική κληρονομιά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που υπήρξε μέντορας του νέου καγκελάριου, οπότε κάποιοι το θεώρησαν σαν προδοσία. Η δυσαρέσκεια αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις και το στραπάτσο του Μερτς την περασμένη Τρίτη ενδεχομένως να αποτελεί μια έμπρακτη εσωκομματική αποδοκιμασία.

Μία ημέρα μετά την εκλογή Μερτς, συνήλθε η κοινοβουλευτική ομάδα των Σοσιαλδημοκρατών για να συγκροτήσει τα όργανά της. Και εκεί, 18 βουλευτές καταψήφισαν τον εκλεκτό του πρόεδρου του κόμματος, αντικαγκελάριου και υπουργού Οικονομικών Λαρς Κλινγκμπέιλ. Ηταν και αυτό μια έκφραση δυσφορίας που οφείλεται στο ότι οι Σοσιαλδημοκράτες δεν αισθάνονται άνετα που στηρίζουν ως καγκελάριο τον Φρίντριχ Μερτς, άνθρωπο της αγοράς, της δεξιάς πτέρυγας της Χριστιανοδημοκρατίας με σκληρές έως ακραίες θέσεις στο μεταναστευτικό. Εναν καγκελάριο που εμπιστεύτηκε τα κρίσιμα υπουργεία Ενέργειας και Εθνικής Οικονομίας όχι σε πολιτικούς, αλλά σε μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων.

Αυτά για τα οποία γκρινιάζουν οι Γερμανοί πάντως, έχουν εντυπωσιάσει τους Ευρωπαίους. Μετά τη χαρακτηριστική ακινησία της περιόδου Μέρκελ και την αδυναμία του συνασπισμού υπό τον Σολτς να λαμβάνει αποφάσεις, στις Βρυξέλλες και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες βλέπουν έναν ηγέτη που αντιλαμβάνεται αμέσως την κατάσταση. Η παράκαμψη του φρένου χρέους εντυπωσίασε όλη την Ε.Ε. Ομοίως, τους εξέπληξε ευχάριστα το συμπέρασμα που διατύπωσε δημόσια ο Μερτς (μετά την προκλητική ομιλία του Αμερικανού αντιπροέδρου Βανς στο Μόναχο) ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να βασίζεται πλέον στις ΗΠΑ για την ασφάλειά της. Ο νέος καγκελάριος ήταν ένας από τους πλέον επιφανείς ατλαντιστές στη χώρα του και άλλαξε θέση σε ένα βράδυ, όταν κατάλαβε ότι το επιβάλλουν οι συνθήκες. «Η Γερμανία επέστρεψε», ήταν το μήνυμα που απηύθυνε στον Τραμπ. Οι Βρυξέλλες περιμένουν πολλά πια από τον Μερτς για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής αυτονομίας. Και η Ελλάδα το ίδιο.

Ολα αυτά βεβαίως θα συμβούν, αν ο νέος καγκελάριος καταφέρει να σταθεί στο εσωτερικό μέτωπο. Και για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να ικανοποιήσει την εκλογική του βάση και να υλοποιήσει τη σκληρή γραμμή που υποσχέθηκε στο μεταναστευτικό. Στο πεδίο αυτό, οι συγκρούσεις με τους υπόλοιπους εταίρους θεωρούνται δεδομένες. Και ελέγχους στα γερμανικά σύνορα θα δούμε και αρνήσεις εισόδου στη χώρα και επιτόπου απελάσεις. Θα δούμε όμως και γερμανικές προσπάθειες για επιστροφές μεταναστών που έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου σε χώρες πρώτης υποδοχής, όπως η δική μας. Ειδικά στις ελληνογερμανικές σχέσεις, το μεταναστευτικό αναμένεται να αποτελέσει μια σοβαρή αιτία τριβής, παρά την άριστη προσωπική σχέση που έχουν ο Φρίντριχ Μερτς και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και δεν θα είναι το μόνο «αγκάθι». Με μια αποστροφή στον λόγο του ο Γερμανός καγκελάριος το βράδυ της Παρασκευής άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να πουληθούν Eurofighter στην Αγκυρα. Και αυτό δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Το πρώτο μεταξύ τους κρας τεστ θα γίνει την Τρίτη στο Βερολίνο. Και εκεί θα πάρουμε μια γεύση.