Λένε πως τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Και έτσι είναι. Το έχουμε δει χίλιες φορές. O πρώην αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αναστάσιος Κανελλόπουλος, υποδυόμενος τον αρχηγό των «Ελλήνων», δέχθηκε να γίνει το φερέφωνο του Ηλία Κασιδιάρη. Τα πυκνά άσπρα του μαλλιά και η συσσωρευμένη εμπειρία χρόνων στον δαίδαλο της ελληνικής Δικαιοσύνης δεν τον απέτρεψαν από το μοιραίο λάθος να ταυτιστεί με το λούμπεν και την παρακμή. Στο βιογραφικό του, ο ίδιος περιγράφει τις δυσκολίες που αναγκάστηκε να υπερπηδήσει για να φτάσει ψηλά μαζί με τα τρία -από τα επτά- αδέλφια του και να ανέβουν στο βάθρο της Δικαιοσύνης. Ζούσαν σε ένα μικρό νοικιάρικο δωμάτιο, η λάμπα της ΔΕΗ στο πεζοδρόμιο βοηθούσε στη μελέτη όταν το σπίτι δεν είχε φως, επιβίωναν με μια γκαζιέρα και ένα ζευγάρι φθαρμένα παπούτσια. Ολα όσα τον αυτοπροσδιόρισαν κανονικά έπρεπε να «αναστήσουν» έναν βαθιά δημοκράτη που παλεύει και αγωνίζεται για τη Δικαιοσύνη, τα δικαιώματα και την ελευθερία. Επίσης, η καλαβρυτινή καταγωγή του θα έπρεπε να του προκαλεί αναφυλαξία στη θέα της σβάστικας και των ναζί. Η ζωή, όμως, τελικά δεν είναι ευθύγραμμη. Ούτε η καταγωγή του τον απέτρεψε ούτε οι κόποι και οι θυσίες του από το να καταστεί απλώς ένα «πλυντήριο» του Ηλ. Κασιδιάρη.

Οι συνάδελφοί του, προφανώς, τον γνωρίζουν πολλά χρόνια. Στο εθνικό ακροατήριο ο κ. Κανελλόπουλος συστήθηκε παραμονές Πρωταπριλιάς με ξεκαρδιστικούς ισχυρισμούς. Οπως εξήγησε, οι οπαδοί του κόμματος που ίδρυσε πέρυσι, του ΕΑΝ, συναντήθηκαν «καφενειακώς» με τα «παιδιά», όπως περιέγραψε τους υποστηρικτές του Ηλ. Κασιδιάρη, στην Πεντέλη και εκείνοι τον πρότειναν για αρχηγό. Ο δε Κασιδιάρης, σε ηχητικό που ανήρτησε την Πέμπτη στο YouTube, ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε τον Αν. Κανελλόπουλο, είχε μόνο ακουστά την «ανεπανάληπτη νομική του επάρκεια». Τον ψάρεψε, δηλαδή, τυχαία και του έκατσε τζακ ποτ.

Τo καλό για τη δημοκρατία είναι πως αυτός ο αντεισαγγελέας γοητεύτηκε από τα φώτα και τις κάμερες νωρίς και είπε πολλές κουβέντες παραπάνω, οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν εναντίον του. Οπως το ότι «θα κατέβουμε με την επωνυμία του κόμματος Κασιδιάρη». Αναγνωρίζει έτσι ότι ο ίδιος είναι αλεξιπτωτιστής και ότι το κόμμα είναι του Κασιδιάρη. Επίσης, είπε ότι «χρειάζεται κάποιες διαδικασίες, να γίνουν τροποποιήσεις. Και εν συνεχεία, αφού το καταστατικό το καταθέσω και στον αρμόδιο εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, μετά θα είμαι, εφόσον έτσι εξελιχθούν τα πράγματα, πρόεδρος». Τα είπε όλα. Και μόνος αποκάλυψε βήμα-βήμα τη μεθόδευση.

Η εμφάνιση στο προσκήνιο ενός δικαστικού, πρόθυμου να αναλάβει στις πλάτες του το κρίμα ενός μορφώματος, δυσκόλεψε τις ούτως ή άλλως ακροβατικές κυβερνητικές ρυθμίσεις για τον αποκλεισμό του Κασιδιάρη από την επόμενη Βουλή. Κανονικά οι νόμοι και η λογική θα έπρεπε να είναι από την ίδια πλευρά, ενίοτε όμως οι δρόμοι τους χωρίζουν. Γι’ αυτό θα δούμε τι θα αποφασίσουν οι Αρεοπαγίτες στις 5 Μαΐου. Η Δικαιοσύνη έχει τους κανόνες της, ακόμη κι όταν αυτοί δεν είναι αρεστοί.

Το μείζον, πάντως, δεν είναι η αναμενόμενη προσπάθεια ενός κατάδικου να επιστρέψει από το παράθυρο στη Βουλή, ούτε η επιχείρηση των ναζιστών οπαδών του να ξανασυγκροτήσουν τα τάγματα εφόδου στις γειτονιές της Αθήνας. Επίσης, δεν είναι καν το δημοσκοπικό 3% ή 4% που φαίνεται να συγκεντρώνει ο Κασιδιάρης στις μετρήσεις. Σας θυμίζω ότι μεσούσης της οικονομικής κρίσης, το 2014, είχε πάρει 16,2% για τον δήμο της Αθήνας. Ηταν, βεβαίως, προ Φύσσα, όταν περνούσε τις γαγιούλες απέναντι και κυνηγούσε δύσμοιρους μετανάστες στις λαϊκές. Προφανώς, υπάρχουν ακόμη και τώρα ψηφοφόροι-πρόθυμοι να στηρίξουν έναν τρόφιμο των φυλακών υψίστης ασφαλείας. Μια κοινωνία τα έχει όλα.

Το μείζον είναι η επιλογή ενός συστημικού συνταξιούχου εισαγγελέα να γίνει το ποιοτικό άλλοθι ενός περιθωριακού. Να βάλει απέναντί του την οικογένειά του και την πλειονότητα ενός λαού που μάχεται να απαλλαγεί από τα σκοτάδια και τα φαντάσματα. Αυτό θα γράψει η ιστορία για τον κ. Κανελλόπουλο. Και το επέλεξε ο ίδιος.