Η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής διαλύθηκε, ο αρχηγός και τα μέλη της βρίσκονται στη φυλακή. Ομως κάποιοι νοσταλγοί της και επίδοξοι συνεχιστές της ζουν ακόμα ανάμεσά μας. Βρίσκονται σε πολλές γειτονιές, παρεισφρέουν στα κοινωνικά δίκτυα, σε σχολεία και παρέες νέων, οραματίζονται την επανασύσταση των ταγμάτων εφόδου.

Ας μη γελιόμαστε και ας μην εθελοτυφλούμε. Πυρήνες ακροδεξιών και φασιστών δρουν ανενόχλητοι και θέλουν να δηλητηριάσουν την κοινωνία -και κυρίως τα νεότερα μέλη της- με τη ρητορική της βίας και του μίσους.

Τα όσα διαδραματίστηκαν τις προηγούμενες ημέρες στο ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης πρέπει να μας αφυπνίσουν και να μας προβληματίσουν όλους. Και σίγουρα τέτοια θλιβερά επεισόδια -και άλλα παρόμοια που μπορεί να ακολουθήσουν- δεν πρέπει να αποτελούν πεδίο για κομματικούς διαγκωνισμούς και πολιτικές αντιπαραθέσεις. Τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου οφείλουν να βρίσκονται σε διαρκή επαγρύπνηση. Να μην αντιπαρατίθενται το ένα με το άλλο, προσδοκώντας σε μικροκομματικά οφέλη. Να ανοίξουν τον διάλογο για να βρεθούν οι αιτίες και οι αφορμές που επιτρέπουν στο αβγό του φιδιού να επωάζεται σε κάποιες κοινωνικές ομάδες. Να προτείνουν ουσιαστικές λύσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Η συζήτηση για τη θωράκιση της Δημοκρατίας και την προάσπιση των νέων ανθρώπων και του μέλλοντός τους πρέπει να ανοίξει άμεσα, με συναίνεση και χωρίς «ναι μεν, αλλά…».