Η διαδικασία εμπλοκής τρίτων κρατών στην επίλυση της κρίσης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων προβάλλει ως όλο και πιο πιθανή. Αρκεί οι «τρίτοι» να πειστούν ότι δεν θα αποτελέσουν μελλοντικό κομμάτι της κρίσης. Για παράδειγμα, Αίγυπτος και Ιορδανία, που ιστορικά και εκ των πραγμάτων έχουν ρόλο στην υπόθεση, δεν θέλουν να αποτελέσουν τόπο υποδοχής δεκάδων (μπορεί και εκατοντάδων) χιλιάδων Παλαιστινίων στα εδάφη τους. Εκτιμάται ότι στην Ιορδανία, με τις κατά καιρούς κρίσεις, τουλάχιστον το ¼ (κατ’ άλλους το 1/3) του σημερινού πληθυσμού της είναι Παλαιστίνιοι. Οι «τρίτοι», σύμφωνα με σχέδια αραβικών χωρών που θα δεχθούν ευέλικτες παρεμβάσεις μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βρετανία, Γαλλία) καλούνται (όταν έρθει η ώρα) να συνθέσουν μια κυβέρνηση Παλαιστινίων υπό την εποπτεία τους, από την οποία θα αποκλείονται οι «ακραίες δυνάμεις», όπως η Χαμάς.

Πρωταγωνιστικό ρόλο εκτιμάται ότι θα έχει η Παλαιστινιακή Αρχή, αρκεί να εμφανιστεί εκ νέου ως υπαρκτή, μιας και απουσιάζει εκκωφαντικά από την κρίση των τελευταίων δύο ετών. Ισως έχει να φροντίσει την ύπαρξη του άλλου μισού κράτους, αυτού στη Δυτική Οχθη, αλλά στη Λωρίδα της Γάζας δεν είναι αισθητή. Το δεύτερο μεγάλο ζητούμενο των «τρίτων» θα είναι η σύνθεση, ύπαρξη και λειτουργία του παλαιστινιακού κράτους, έτσι όπως αυτό (ως ιδέα και αρχή τουλάχιστον) θα ενδυναμωθεί από τις επικείμενες αναγνωρίσεις Γαλλίας, Βρετανίας, Αυστραλίας, Καναδά, Νέας Ζηλανδίας. Θα πάρει μήνες; Μάλλον μερικά χρόνια.