Μιλώντας στην κατάμεστη αίθουσα του θεάτρου ΑΚΡΟΠΟΛ σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα «Η Αριστερά απαντά στην στρατηγική της έντασης», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση, εγκαλώντας την για «στρατηγική της έντασης», βασισμένη στην «ιστορικά δοκιμασμένη συνταγή του ακροδεξιού εξτρεμισμού», με παραπομπές στα ιταλικά «χρόνια του μολυβιού» της δεκαετίας του ?70, αλλά και την πυρπόληση της Ράιχσταγκ το 1933.



Σημειώνοντας πως «τα εγχειρίδια της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς είναι τα ευαγγέλια της σημερινής κυβέρνησης του κ. Σαμαρά, του κ. Δένδια, του κ. Βορίδη, του κ. Φαήλου Κρανιδιώτη και του κ. Κεδίκογλου», ο Αλέξης Τσίπρας υποστήριξε ότι «η στρατηγική της έντασης έχει ως κεντρικό άξονα να προκαλέσει ένα κύμα πολιτικής βίας», με στόχο να προκαλέσει μία εξίσου τυφλή αντίδραση και τελικά να γεννήσει την «ανάγκη» περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων και εγγυήσεων, όσων τουλάχιστον απέμειναν από την «λαίλαπα» της τελευταίας τριετίας.

«Το μνημονιακό τόξο έχει ως στόχο καταρχήν να πετύχει την αυταρχική θωράκιση του κράτους, την περιστολή των δημοκρατικών εγγυήσεων, τη νομιμοποίηση μίας ακραίας καταστολής που θα αμφισβητεί, προληπτικά μάλιστα, όλα τα ατομικά και δημοκρατικά κατακτημένα δικαιώματα», είπε, αναφερόμενος πολλές φορές και στην επιχείρηση... απαγόρευσης της απεργίας. Σημείωσε δε με νόημα πως «ο κυνισμός του κράτους και του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος δεν οριοθετείται από ιδεοληψίες περί νομιμότητας».

«Για αυτούς η Δημοκρατία είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί», είπε, θέτοντας παράλληλα θέμα «πολιτικής νομιμοποίησης» της εξουσίας και χαρακτηρίζοντας τη σημερινή ηγετική ομάδα της ΝΔ και τους επικοινωνιακούς συμβούλους τους ως «μικρούς Γκέμπελς του συστήματος». Παρατηρώντας δε, την προσπάθεια στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και με αντιφατικές κατηγορίες εις βάρος του από τους ίδιους ανθρώπους και τακτικές προβοκάτσιας εναντίον του, κάλεσε εκτός κειμένου τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «να προσέχουν τι λένε και τι γράφουν»...

Περιγράφοντας το κόμμα του ως τη «συμπαγή πολιτική δύναμη που εγγυάται ότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν θα ακρωτηριαστεί από τον νεοφιλελεύθερο ακροδεξιό φονταμενταλισμό της συγκυβέρνησης του Μνημονίου», ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης περιέγραψε την απάντηση της Αριστεράς με όρους αυτοοργάνωσης και πύκνωσης των κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης. «Ο δρόμος για ένα πλατύ μέτωπο κοινωνικών συμμαχιών είναι ανοικτός για εμάς και όχι για αυτούς», είπε, καλώντας τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «να μην επιτρέψουμε ούτε βήμα πίσω στη πολιτική μας δέσμευση να ανατρέψουμε εκ βάθρων το σύνολο αυτής της ταξικής μνημονιακής πολιτικής. Να μην εκχωρήσουμε ούτε πόντο από τον ριζοσπαστισμό μας. Να ενεργοποιήσουμε σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας, από άκρη σε άκρη, δίκτυα, θεσμούς, ομάδες, δομές κοινωνικής αλληλεγγύης». Υποστήριξε άλλωστε ότι για την Αριστερά, «πρόγραμμα» είναι η ενεργοποίηση των μαζών και η σύνδεση των απλών καθημερινών αιτημάτων τους με ένα εθνικό σχέδιο κοινωνικής ανασυγκρότησης.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρόσωπο της κοινωνίας που βάλλεται. Είναι ο εργάτης είναι ο απεργός είναι ο άνεργος που ζητάει δουλειά. Είναι ο συνταξιούχος, είναι ο μετανάστης που ζητάει φως και αξιοπρέπεια. Είναι η νέα μόνη γυναίκα. Είναι ο άνθρωπος με την αναπηρία που θέλει να κυκλοφορεί περήφανος στο δρόμο. Είναι η εργαζόμενη γυναίκα που δουλεύει part time σε δύο και τρεις δουλειές. Είναι ο δεκαεξάρης που ασφυκτιά. Είναι ο γιατρός που μάχεται για τη ζωή του ασθενή του, ο εκπαιδευτικός που πασχίζει να κρατήσει ζωντανό το δημόσιο σχολείο και το πανεπιστήμιο. Είναι ο νεολαίος που μάχεται για το περιβάλλον, το νερό και τον αέρα. Είναι κάθε άνθρωπος με την ιδιαιτερότητά του που δεν θέλει να την αισθάνεται ως μειονεξία. Ο ΣΥΡΙΖΑ είμαστε όλες και όλοι εμείς, το πρόσωπο του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου στη σημερινή Ελλάδα», κατέληξε ο πρόεδρος του κόμματος.

Νωρίτερα, είχε πολλές φορές στην ομιλία του στοχοποιήσει την Χρυσή Αυγή, ως αυτή που κλιμακώνει εμπράκτως την ένταση, είτε απέναντι σε μετανάστες, είτε απέναντι σε συλλογικότητες, χαρακτηρίζοντάς την τον «πολιτικο-στρατιωτικό πυλώνα του συστήματος της διαπλοκής». Το ίδιο είχε κάνει για τους «ακροδεξιούς θύλακες στους κόλπους της Αστυνομίας», ενώ στο στόχαστρό του μπήκαν ακόμα τα «καθεστωτικά μίντια» της χώρας, ως «το μακρύ χέρι της οικονομικο-πολιτικής διαπλοκής» και τελικά το «αυγό του φιδιού».