«Οι αγωνιστικές εικόνες που έχω δεν είναι πολλές. Έχω κάποιους αγώνες στα πόδια μου, οι οποίοι με έχουν βοηθήσει αρκετά, ωστόσο φοβάμαι ότι θα με καταβάλει το άγχος. Άγχος μη δημιουργικό αφού με την έλευσή μου νιώθω ότι δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Σκέφτομαι ότι πολλά άτομα περιμένουν πράγματα από μένα και αυτό μου δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα. Θέλω να πιστεύω ότι με τη βοήθεια του κόσμου θα κάνω το καλύτερο δυνατό», είπε η Θεσσαλονικιά πρωταθλήτρια, η οποία ανήκει στο σύλλογο ΠΑΟΚ με προπονητή τον Στέφανο Μάμαλη.

Όσο για τους στόχους της: «Πρωτίστως αυτό που με ενδιέφερε ήταν να βρεθώ εδώ. Το κατάφερα. Τώρα θα ήθελα να καλυτερεύσω τα πανελλήνια ρεκόρ που κατέχω στα δύο αγωνίσματα (14.11 στα 100μ. & 4.74μ. στο μήκος). Αν τα καταφέρω και οι επιδόσεις αυτές αντιστοιχούν με μια θέση ψηλά στην κατάταξη, σίγουρα θα είναι καλοδεχούμενη».

Για τη Στέλλα Σμαραγδή τα πάντα είναι καινούργια, μαγικά. «Στο Ολυμπιακό Χωριό ένοιωσα σαν χαμένη. Δεν έχω μέτρο σύγκρισης με τις αντίστοιχες εγκαταστάσεις της Αθήνας ή του Πεκίνου, όμως θεωρώ ότι οι εγκαταστάσεις συγκεντρώνουν μεγάλο ενδιαφέρον και αρκετή εξερεύνηση. Και αυτό ακριβώς προτίθεμαι να κάνω».

Τι γίνεται όμως με το σχολείο, αφού από Σεπτέμβριο θα κάτσει στα θρανία της Γ' Λυκείου; «Είναι δύσκολα τα πράγματα. Προπόνηση και σχολείο με εξαντλούν, ειδικά τώρα που θα βρίσκομαι και στην τελευταία τάξη του Λυκείου. Την προηγούμενη χρονιά το διάβασμα, λόγω προπονήσεων, πήγε λίγο στην άκρη. Όμως πάντα κατάφερνα να κρατάω τις ισορροπίες. Δεν θέλω να σταματήσω να γυμνάζω. Ξέρω ότι είμαι σε μια ηλικία που ίσως κάποιος θα μου έλεγε ότι πρέπει να ασχοληθώ με το σχολείο και το μέλλον μου, όμως δεν πρόκειται να τους ακούσω. Μπαίνοντας στον στίβο εκτονώνομαι από το διάβασμα. Ειδικά τη στιγμή που τρέχω».