Η Ελλάδα φαίνεται ότι βρίσκεται μπροστά σε μια περίοδο γιγαντιαίων προκλήσεων και ευκαιριών.
Η επιχειρηματικότητα -και προφανώς το εμπόριο, ο ισχυρότερος κλάδος της- είναι αυτή που μπορεί με αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα να μετουσιώσει τις ευκαιρίες σε πράξη, σε περισσότερες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας για όλους τους Ελληνες, σε σύγχρονες, ισχυρές, παραγωγικές επιχειρήσεις σε κάθε κλάδο και σε έσοδα για το Δημόσιο, τα οποία θα του επιτρέψουν να βελτιώσει το κοινωνικό του πρόσωπο.
Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και σήμερα που η ελληνική κοινωνία, περισσότερο ώριμη από ποτέ, πιέζει και απαιτεί την οριστική ρήξη με τις αγκυλώσεις του παρελθόντος που μας οδήγησαν στην πολυετή και πολυεπίπεδη κρίση, βλέπουμε ότι αρκετές φορές κυριαρχούν η διστακτικότητα και η αναποφασιστικότητα.
Αντιμετωπίζουμε καθημερινά μια συζήτηση που αγγίζει το πραγματικό και εξαιρετικά επικίνδυνο πρόβλημα της ακρίβειας, όμως, αντί να παρέμβουμε στον κατεξοχήν κρίσιμο πυλώνα της οικονομίας -το τραπεζικό σύστημα-, αναλωνόμαστε σε λανθασμένες και αποπροσανατολιστικές προσεγγίσεις που οδηγούν την κοινή γνώμη σε λάθος συμπεράσματα και την κατανάλωση σε μαρασμό.
Με πολλές θυσίες, τόσο από την πολιτεία συνολικά όσο και από το υστέρημα του καθενός συμπολίτη μας, καταφέραμε να κρατήσουμε όρθιο το τραπεζικό σύστημα, ώστε σήμερα να έχουμε τέσσερις ιδιωτικές, υγιείς, ισχυρές και κερδοφόρες συστημικές τράπεζες και αρκετές μικρότερες, οι οποίες προτίθενται να διεκδικήσουν μέρος από τη συνεχώς αυξανόμενη πίτα της ελληνικής οικονομίας.
Επίσης, ενώ η πολιτεία καθιστά όλο και περισσότερο υποχρεωτική τη συναλλαγή μας με τις τράπεζες -τόσο στις καθημερινές, μικρές ή μεγαλύτερες, συναλλαγές μας, όσο και στην υποχρεωτική και σωστή χρήση των POS σε κάθε γωνιά της χώρας μας, αλλά και στη διασύνδεση όλων των επιχειρήσεων με την κεντρική φορολογική Αρχή, κάτι που δρα προς όφελος της οικονομίας καταπολεμώντας φαινόμενα που δημιουργούν αθέμιτο ανταγωνισμό-, εν τούτοις βλέπουμε την ιδιωτική οικονομία να αιμορραγεί άσκοπα, πληρώνοντας ασυγχώρητα και αδικαιολόγητες υψηλές προμήθειες σε κάθε επαφή με τις τράπεζες.
Το πλαστικό χρήμα μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, οι συναλλαγές με αυτό έχουν γιγαντωθεί και, παρ’ όλα αυτά, οι τράπεζες κωφεύουν. Οχι απλώς συνεχίζοντας να χρεώνουν υψηλές προμήθειες, αλλά να τις συνδυάζουν με πάγια έξοδα και αναχρονιστικούς όρους, απομυζώντας ένα μεγάλο μέρος των εσόδων. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, με σοβαρότητα τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, να παρέμβουμε τεκμηριωμένα και αποτελεσματικά εκεί που πρέπει, χωρίς να διακινδυνεύσουμε σε καμία περίπτωση τη βιωσιμότητά τους, μακριά από λαϊκίστικα και ουτοπικά συνθήματα, ώστε μαζί επιχειρήσεις και τράπεζες να δημιουργήσουν έναν ισχυρό πυλώνα, στον οποίο θα στηρίξουμε την ψηφιακή οικονομία που ονειρευόμαστε και που, τελικά, με έναν διαρκή αναπτυξιακό ρυθμό θα εξασφαλίσει καλύτερη ζωή για όλους τους Ελληνες.