Η μουσική κωμωδία «Οι ψευτοσπουδαίες» του Μολιέρου που παίχθηκε με μεγάλη επιτυχία και επαινετικές κριτικές στην Αθήνα το χειμώνα που μας πέρασε, θα παρουσιαστεί την Κυριακή στις 28 Ιουλίου στο Ξυλόκαστρο στις 9.00.μμ στο Θέατρο «Βασίλης Γεωργιάδης» υπό την αιγίδα του δήμου.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους η Μαίρη Βιδάλη και η Γωγώ Ατζολετάκη.
Επίσης παίζουν οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Τζέμος (τραγούδι) Πέτρος Αποστολόπουλος, Δημήτρη Δρακόπουλος, Μαρλέν Κάραλη, Έλλη Δαδήρα (τραγούδι), Κωνσταντίνος Νιάρχος, Σάββας Σουρμελίδης.
Τα σκηνικά και τα κουστούμια της παράστασης είναι της Ιωάννας Κατσιαβού και οι φωτισμοί του Γιώργου Δανεσή.
Η μουσική κωμωδία «Οι ψευτοσπουδαίες» (Les Femmes Savantes), για πρώτη φορά ενώνει στη σκηνή τη Μαίρη Βιδάλη και την Γωγώ Ατζολετάκη, οι οποίες ερμηνεύουν τις κάλπικες σοφολογιότατες στο σαλόνι της αναγεννησιακής «καλής κοινωνίας».
Δύο ερμηνείες απολαυστικές στα όρια του σουρεαλισμού που ταιριάζει πολύ στον Μολιέρο και την Κομέντια Ντελ Αρτε που ο ίδιος αγαπούσε.
Μια ξεκαρδιστική διακωμώδηση του τύπου του ψευτοδιανοούμενου και της ψευτοκουλτούρας, που μαστίζει και την δική μας εποχή. Απολαυστικοί και διαχρονικοί ήρωες.
Λίγα λόγια για το έργο:
Δύο γαμπροί της ευτυχίας, ο προικοθήρας, ελαφρά ερωτύλος καθηγητής μουσικής Τρισοτέν και ο ειλικρινής, ειλικρινά ερωτευμένος Κλίτανδρος, διαταράσσουν τα νερά της ελαφρά αλλοπρόσαλλης οικογένειας Κρυσάλ, η οποία απαρτίζεται από τα πιο αντίθετα άτομα. Από τη μία πλευρά η ρομαντική, τρυφερή Ερριέτ, ο προσγειωμένος, πρόσχαρος πατέρας Κρυστάλ και ο πανέξυπνος θείος Άριστος και από την άλλη η ψηλομύτα αδερφή Αρμάνδη, η ακόμα πιο ψηλομύτα μητέρα Φιλαμίντη και η κατά φαντασίαν καλλιεργημένη καρδιοκατακτήτρια θεία Μπελίζ. Θα μπορέσει το πλήρωμα του χρόνου να φέρει την αλήθεια στην επιφάνεια και να δικαιώσει την πραγματική αγάπη; Με λίγη καπατσοσύνη και με τη βοήθεια του συμβολαιογράφου Βάντιους, όλα γίνονται. Πώς ακριβώς; Θα το μάθετε όταν δείτε το έργο!
Όλος ο θίασος χαρισματικός και ρόλοι που αναδεικνύονται χάρη στην εμπνευσμένη σκηνοθεσία της Κατερίνας Μαντέλη, που συντόνισε, κούρδισε και κυρίως φώτισε, κάτι που αποτελεί το μεγαλύτερο προσόν ενός σκηνοθέτη. Μου αρέσουν πολύ οι ουσιαστικές προσεγγίσεις της που αναδεικνύουν τα έργα χωρίς να τα διαστρεβλώνουν, φωτίζοντας και όχι συσκοτίζοντας τις προθέσεις του δημιουργού.
Ένα μεγάλο από όλες τις απόψεις έργο εποχής, με πολύ κόσμο στην σκηνή, κοστούμια, περούκες, ζωντανή μουσική, τραγούδι, χορό, ταμπλό βιβάν, μάσκες κι ένα εξαιρετικό σκηνικό που σημειολογικά σε βάζει άμεσα στο χωροχρόνο και τον πυρήνα του έργου.
«Ένας μορφωμένος ηλίθιος είναι πιο επικίνδυνος από έναν αμόρφωτο ηλίθιο». Αυτή είναι και η βασική ιδέα της κωμωδίας του Μολιέρου. Είναι κατά βάση η απόρροια ολόκληρης της φιλοσοφίας του μεγάλου αυτού δημιουργού, η οποία συνοψίζεται ως γενική στάση ζωής στο γεγονός ότι για τον Μολιέρο η φυσική νοημοσύνη δεν μπορεί να νικήσει τη φυσική ηλιθιότητα. Αιώνες έπειτα από αυτόν σπουδαίοι άνθρωποι, όπως ο Αϊνστάϊν ,το έχουν επιβεβαιώσει. Η ηλιθιότητα είναι όντως ανίκητη!