Η εξόδιος ακολουθία εψάλη στον Ιερό Ναό του Τιμίου Σταυρού στο Whitestone, προεξάρχοντος του  Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου, που από την πρώτη στιγμή βρέθηκε δίπλα στην οικογένεια Ζαπάντη και ειδκότερα στην μητέρα του Αθανασία δείχνοντας  πραγματικό ενδιαφέρον, ευαισθησία και  ανθρωπιά ενώ κάλυψε και τα έξοδα της κηδείας. Στον αντίποδα,  αρνητικά  έχει σχολιαστεί  το γεγονός ότι απουσίασαν εκκωφαντικά  τόσο οι ομογενείς πολιτικοί αλλά και οι εκπρόσωποι της οργανωμένης Ομογένειας.

Στον επικήδειο λόγο του ο κ. Ελπιδοφόρος ανέφερε ότι “σήμερα  έχουμε να επιτελέσουμε ένα πολύ λυπηρό και δυσάρεστο καθήκον, να προπέμψουμε στην αιώνια ζωή και την αθανασία, ένα νέο παλικάρι, ένα παιδί της Ομογένειάς μας. Να αποχαιρετήσουμε τον Γιώργο και να τον παραδώσουμε στα χέρια του Θεού. Μετά από τον αποχαιρετισμό μας στον Γιώργο, η καρδιά, τα μάτια μας και ο νους μας στρέφονται προς την μητέρα του, την Αθανασία.  Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος, δεν υπάρχει πιο αφύσικο πράγμα, μια μητέρα να κηδεύει το παιδί της”, συνέχισε ο κ. Ελπιδοφόρος τονίζοντας πως “και όμως, μία βιαιότητα που δεν είχε καμιά λογική, ένας παραλογισμός τόσο σκληρός στέρησε μια μητέρα από το μονάκριβο παλικάρι της. Σαν Ελληνορθόδοξη κοινότητα, αλλά και σαν αμερικανική κοινωνία, είμαστε τόσο λυπημένοι, απογοητευμένοι και πολλές φορές και θυμωμένοι γι’ αυτήν την αδικία που έγινε σε βάρος ενός αδελφού μας. Δεν θα κάνω κήρυγμα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όταν έχω μπροστά μου ένα νεκρό παλικάρι και μια μάνα που κλαίει”, είπε.

 Εν συνεχεία απευθύνθηκε με λόγια παρηγορίας στην Αθανασία Ζαπάντη λέγοντάς της ότι “ο Θεός ξέρει τον πόνο σου, διότι ο ίδιος ο Χριστός σε ηλικία 33 ετών δέχθηκε αυτήν την άδικη και θανατηφόρα βία της εξουσίας και σταυρώθηκε ενώπιον της μάνας Του και παρέδωσε το πνεύμα Του στο Θεό. Ο ίδιος ο Χριστός” και καλώντας την “όπως η Μητέρα του Θεού, η Παναγία, έζησε τον αποχωρισμό του παιδιού της, έτσι και εσύ να το ζήσεις αυτό με ελπίδα, διότι ο Γιώργος δεν χάνεται, αλλά πηγαίνει στην αγκαλιά του Θεού.”

“Να είσαι σίγουρη”, της είπε, “ότι ο Κύριος σήμερα παραλαμβάνει την ψυχή του παιδιού σου και θα το έχει και θα το φροντίζει. Και η Παναγία θα σε παρηγορεί, Αθανασία, όχι όπως παρηγορώ εγώ ή οι άλλοι που δεν ξέρουμε αυτόν τον πόνο, αλλά γιατί ξέρει και η ίδια ακριβώς τον πόνο αυτόν και θα είναι δίπλα σου”, λέγοντάς της επίσης πως “μπορεί το μονάκριβο παιδί σου να φεύγει, αλλά έχεις μαζί σου όλους εμάς”.

“Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του Γεωργίου, να είναι αιωνία η μνήμη του. Και εδώ, αυτή η έκφραση έχει μεγάλη σημασία. Να μην το ξεχάσουμε αυτό, όχι για να μισήσουμε κανέναν, ούτε για να εκδικηθούμε κανέναν, αλλά για να προλάβουμε τον άδικο χαμό και άλλων παιδιών αυτής της κοινωνίας. Διότι εάν σιωπούσαμε στον άδικο χαμό του Τζορτζ Φλόυντ, με τι μούτρα θα βγαίναμε σήμερα να διαμαρτυρηθούμε για τον άδικο χαμό του δικού μας του Γιώργου”, τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος και κατέληξε λέγοντας:

“Γι’ αυτό ποτέ να μην κλείνουμε την φωνή μας όταν βλέπουμε την αδικία, διότι η αδικία θα χτυπήσει και μια μέρα την δική μας πόρτα. Να μην ξαναχτυπήσει καμία πόρτα”, και προέτρεψε όλους να  αγκαλιάσουν την μητέρα και την αδελφή του εκλιπόντος και να μην τις αφήσουν να στεναχωρηθούν ξανά”, κατέληξε.