Όλοι οι υποψήφιοι το δηλώνουν: προτεραιότητα είναι η άρση των κυρώσεων αυτών μετά το πέρας των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται στη Βιένη για την επιστροφή των ΗΠΑ στη συμφωνία, προκειμένου να μπορέσει να ανακάμψει η ιρανική οικονομία.

«Αν αρθούν οι κυρώσεις, θα υπάρξει σταθεροποίηση του μακροοικονομικού περιβάλλοντος με επιτάχυνση της ανάπτυξης και μείωση του πληθωρισμού», σχολίασε ο Τιερί Κοβίλ, ειδικός ερευνητής της ιρανικής οικονομίας στο Institut de relations internationales et strategiques (IRIS) του Παρισιού.

Όμως πρέπει να περιοριστούν οι προσδοκίες των Ιρανών διότι «ένας κίνδυνος είναι οι πολίτες να πιστέψουν ότι όλα θα βελτιωθούν αμέσως και να απογοητευθούν», προειδοποίησε.

Οι σχέσεις του Ιράν με τον κόσμο

Αν επιτευχθεί κάποιος συμβιβασμός για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, όπως φαίνεται ότι θα γίνει, αυτό «δεν θα επιτρέψει μάλλον τη βραχυπρόθεσμη επιστροφή των διεθνών επενδυτών στην ιρανική αγορά», εκτίμησε ο Κλεμάν Τερμ, ερευνητής του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλορεντίας.

«Για να συμβεί αυτό απαραίτητος όρος μοιάζει να είναι η εξομάλυνση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσινγκτον», πρόσθεσε.

Όμως ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, ο αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, εμφανίζεται εχθρικός σε οποιαδήποτε προσέγγιση προς «τον μεγάλο σατανά».

Για τον Τερμ, «ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να βρει έναν νέο δρόμο για να πετύχει την ελάχιστη βελτίωση των οικονομικών συνθηκών ζωής των πολιτών περιορίζοντας το επίπεδο εχθρότητας (προς την κυβέρνηση του Αμερικανού προέδρου Τζο) Μπάιντεν».

Στην περίπτωση νίκης του υπερσυντηρητικού Εμπραχίμ Ραϊσί, ο οποίος θεωρείται φαβορί και έχει δηλώσει ότι επιθυμεί να βελτιώσει τις σχέσεις του Ιράν με τις γειτονικές του χώρες, προβλέπεται να παραμείνει η ένταση με τη Δύση, ωστόσο παράλληλα να συνεχιστεί η διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων του Ιράν με τη Σαουδική Αραβία, τη μεγάλη περιφερειακή του αντίπαλο, σύμφωνα με ειδικούς.

Έξοδο από την υγειονομική κρίση

Το Ιράν, η χώρα της Μέσης και της Εγγύς Ανατολής που επλήγη περισσότερο από την πανδημία covid-19, καθυστέρησε να ξεκινήσει την εκστρατεία ανοσοποίησης εν μέρει εξ αιτίας των αμερικανικών κυρώσεων, οι οποίες εμπόδισαν τις προσπάθειες της χώρας να αποκτήσει εμβόλια.

Μια χαλάρωση των κυρώσεων καθώς και η διάθεση βραχυπρόθεσμα στην αγορά ενός ή πολλών εμβολίων ιρανικής παρασκευής ενδέχεται να διευκολύνει το έργο της νέας κυβέρνησης.

Ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών

«Η κρίση εμπιστοσύνης (απέναντι στις αρχές) είναι βαθιά και ευρεία», παρατήρησε ο μεταρρυθμιστής δημοσιογράφος Αχμάντ Ζεϊνταμπαντί.

Ενδεικτικό της κατάστασης η αποχή ρεκόρ (57%) που παρατηρήθηκε στις βουλευτικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 2020 και η οποία ενδέχεται να αυξηθεί στις εκλογές της 18ης Ιουνίου.

Η τραγωδία με την κατάρριψη του ουκρανικού αεροσκάφους τον Ιανουάριο του 2020, που προκάλεσε τον θάνατο 176 ανθρώπων, για την οποία οι ιρανικές αρχές παραδέχθηκαν την ευθύνη τους έπειτα από τρεις ημέρες, καθώς και η αιματηρή καταστολή των δύο κυμάτων αμφισβήτησης, τον χειμώνα του 2017-18 και τον Νοέμβριο του 2019 έχουν αφήσει τα σημάδια τους.

«Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει κάποια άμεσα μέτρα για να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη», σημείωσε ο Ζεϊνταμπαντί, μεταξύ των οποίων «η άρση της απαγόρευσης κάποιων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Telegram και το Twitter και να σταματήσει να είναι πολύ αυστηρή στο θέμα της μαντίλας».

Το περιβάλλον, μια ξεχασμένη προτεραιότητα

«Η περιβαλλοντική κρίση στο Ιράν αποτελεί πραγματικότητα», παρατήρησε Κοβίλ, όμως μέχρι στιγμής «δίνεται η εντύπωση ότι η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να υιοθετήσει μια ολοκληρωμένη πολιτική».

«Τα αποθέματα νερού έχουν εξαντληθεί», κατήγγειλε ο Ζεϊνταμπαντί, κάνοντας λόγο επίσης «για καταστροφή των φυσικών πόρων» λόγω κάποιων οικονομικών δραστηριοτήτων. Δυστυχώς, πρόσθεσε ο ίδιος, «αρκεί να βρέξει δύο φορές για να το ξεχάσουν εντελώς οι υπεύθυνοι».

Τα περιβαλλοντικά ζητήματα απουσίαζαν εξάλλου εντελώς από τις τρεις τηλεμαχίες των υποψηφίων.

«Τα περιβαλλοντικά ζητήματα θα έχουν (…) πολύ μεγάλη σημασία», όμως «ο πρόεδρος δεν θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα αίτια του προβλήματος», εκτίμησε ο Τερμ αναφερόμενος «στα οικονομικά συμφέροντα» του παραδημόσιου τομέα που δεν ελέγχονται από την ιρανική κυβέρνηση.