«Δεν το πιστεύω αυτό που γίνεται. Νιώθω ότι ζούμε τις επτά πληγές της Αιγύπτου και ότι σε λίγο θα φτάσουμε εκεί που πεθαίνουν τα πρωτότοκα και …είμαι και πρωτότοκο. Φωτιές, πλημμύρες, ακρίδες και βατράχια. Το μόνο που μπορείς να πεις είναι κουράγιο. Το κακό είναι ότι σαν λαός δύσκολα ενωνόμαστε. Θα πρέπει να είναι μεγάλος ο εχθρός. Θα πρέπει όμως να ενωθούμε και για να γίνει αυτό θα πρέπει να μειωθεί η καχυποψία μας, κάτι το δύσκολο αν λάβει κανείς υπ όψιν του πως λειτουργεί η χώρα».

Η αγαπημένη Ελληνίδα stand up comedian παρουσιάζει τη λύση: «Για να αλλάξει αυτό, πρέπει  να καλλιεργηθεί  η ενσυναίσθηση. θα πρέπει να πηγαίνουμε από δημοτικό σε δημοτικό να πιάνουμε τα παιδάκια. Έχει να κάνει και με την αγωγή που λαμβάνει κανείς στο σπίτι. Δυστυχώς ως λαός δίνουμε σημασία στο “φαίνεσθαι” και στην επιφάνεια. Αν δεν φοβόμασταν το “τσαλάκωμα” και είχαμε λίγο παραπάνω αυτοσαρκασμό, θα μπορούσαμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.»

Πόσο σημαντικό είναι το χιούμορ και το γέλιο στη ζωή; Η Κατερίνα Βρανά απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Εγώ μόνο έτσι την παλεύω γιατί αλλιώς θα με έπαιρνε από κάτω. Δεν ήξερα ότι η άμυνά μου είναι το χιούμορ μέχρι που πήγα να πεθάνω κι εκεί ανακάλυψα ότι το χιούμορ  βγαίνει στις χειρότερες στιγμές της ζωής μου. Πλέον το συνιστώ σε όλους και γι αυτό κάνω και αυτή τη δουλειά.» 

Τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν αρκετά επεισοδιακά για την Κατερίνα ενώ τα τελευταία δύο ήταν επεισοδιακά για όλο τον κόσμο. Μετά από ένα σχεδόν θανατικό, μία αναπηρία, μία πανδημία, δύο καραντίνες και τρεις παραστάσεις «Staying Alive», το διαδικτυακό «Καλή Βρανοχρονιά» και το επετειακό «Φέτα, Σεξ και Αναπηρία», η αγαπημένη stand up κωμικός έρχεται με ολοκαίνουριο, σπαρταριστό υλικό μέσα από το οποίο αναρωτιέται πού βρίσκεται και πού βρισκόμαστε σήμερα.  

Η λέξη «Ντερμπεντέρισσα» χαρακτηρίζει απόλυτα την Κατερίνα, όπως αποκαλύπτει στο Real.gr: «Ξεκάθαρα είμαι μια Ντερμπεντέρισσα. Το έχω υιοθετήσει, το έχω πάρει πάνω μου. Tα τελευταία πέντε χρόνια από τότε που αρρώστησα, όλοι μου λένε ότι το αντιμετώπισα σαν παλληκάρι, σαν λεβέντης. Μου έκανε εντύπωση που για να μου δώσουν κουράγιο, πάντα χρησιμοποιούσαν αρσενικό επίθετο. Μου χτύπησε τόσο άσχημα που έψαξα να βρω ένα αμιγώς θηλυκό επίθετο και βρήκα το “Ντερμπεντέρισσα” που δεν το χρησιμοποιεί πλέον κανείς. Αυτό περιέχει και το μάγκισσα, λεβέντισσα , κουλ ,σέξι γκόμενα. Με την αναπηρία μου, με τον covid και μετά με  το #metoo άρχισαν να με ρωτάνε, πως νιώθω σαν γυναίκα κωμικός, σαν γυναίκα ανάπηρη… πάντα με το πρόσημο του φύλου μπροστά. Νιώθω ότι δεν θα βρούμε ποτέ ισότητα αν αντιμετωπίζουμε το άλλο φύλο σαν εξωτικό ζώο στη ζούγκλα.»

Αλήθεια ποια είναι τα τέσσερα μοναδικά επαγγέλματα που δεν μπορεί να κάνει μια γυναίκα; Η Κατερίνα Βρανά μας απαντά μέσα από τη νέα της παράσταση επισημαίνοντας: «Η πατριαρχία και ο σεξισμός είναι τόσο καλά κρυμμένα στην καθημερινότητά μας που υπάρχουν και μέσα στη γλώσσα μας. Τουλάχιστον στην Ελλάδα είμαστε τυχερές γιατί δεν παλεύουμε με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στο Αφγανιστάν και στο Ιράν. Είναι πολύ κουραστικό για μια γυναίκα να στηρίζει τόσους ρόλους. Γιατί είναι και η δουλειά και η καριέρα και παράλληλα πρέπει να είναι σεξουαλικό ον και συγχρόνως και μητέρα. Κανείς δεν θα ρωτήσει έναν άνδρα που δουλεύει "Τα παιδιά σου, ποιος τα προσέχει;” Στην Αγγλία δεν μπορούσα να καταλάβω αν μια αντιμετώπιση ήταν σεξιστική, ή  απλά αν δεν με πήγαιναν ως άτομο. Στην Ελλάδα όταν φωνάζουν σε μια γυναίκα που παρκάρει “Τράβα να πλύνεις κάνα πιάτο” είναι ξεκάθαρο». 

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 21:00

LUNAR SPACE (Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος) Πειραιώς 254, Ταύρος.

Είσοδος από Πολυκράτους 6 (στον ιδιωτικό δρόμο)

Ο χώρος είναι προσβάσιμος σε ΑμεΑ