Ένα βιβλίο με ανέκδοτες φωτογραφίες από την πολιτική και καλλιτεχνική δράση του.

Ο κ. Τασούλας μιλώντας στην Ολομέλεια, διάβασε ένα απόσπασμα από την εισαγωγή  που είχε γράψει για αυτή την έκδοση ο ίδιος Μίκης για τον εαυτό του.

«Από το Όλον που επεδίωξα μέσα στη σκέψη και το έργο μου και προσπάθησα εκμεταλλευόμενος ορισμένες μοναδικές συγκυρίες να πραγματοποιηθεί και στη χώρα μας, το εφήρμοσα και στη ζωή μου. 

Έτσι έθεσα την ιδιότητα του πολίτη πάνω από εκείνη του καλλιτέχνη, μιας και τα δραματικά γεγονότα (ξένη κατοχή, εμφύλιος, πόλεμος, δικτατορία) δεν μου επέτρεπαν να είμαι ένας απλός παρατηρητής και ως πολίτης θεώρησα πρώτο μου καθήκον την ανάμειξή μου στα κοινά. 

Γι’ αυτό και τις εποχές κατά τις οποίες η ανάμειξή στα κοινά οδηγούσε ανθρώπους σαν και μένα στα βουνά, στις φυλακές και στις εξορίες, φτάσαμε στη δεκαετία του 1960, όταν ακολουθώντας την ίδια λογική οδηγήθηκα στα βουλευτικά έδρανα. Στα 1964. Όμως το ζήτημα δεν ήταν τόσο απλό γιατί τώρα ένιωθα κάθε στιγμή την ευθύνη όλων αυτών των ψηφοφόρων που περίμεναν από μένα να σταθώ άξιος της εμπιστοσύνης που μου έδειξαν. 

Για μένα λοιπόν η βουλή σημαίνει χώρος που αν και χωρά μόνο 300 βουλευτές στην ουσία εκεί είναι παρών σύσσωμος ο ελληνικός λαός. Ολόκληρη η Ελλάδα. Και το αίσθημα αυτό με γέμιζε εκτός από ευθύνη και με βαθιά ανθρώπινη ικανοποίηση και υπερηφάνεια. Που εξακολουθώ να νοιώθω ακόμα και αυτή τη στιγμή. Γι’ αυτό είπα ότι η συγκίνηση του πρώην βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου σκιάζει τις υπόλοιπες ιδιότητες μου».