1.       Κατά την επίσκεψη Ντμπεϊμπά στην Τουρκία δεν κυρώθηκε καμιά συμφωνία και κανένα μνημόνιο. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν άλλωστε δυνατόν να συμβεί γιατί οι διεθνείς συμφωνίες κυρώνονται από τους εγχώριους θεσμούς. Το τουρκολιβυκό μνημόνιο έχει ήδη κυρωθεί στην Τουρκία από τη μεγάλη εθνοσυνέλευση. Εξακολουθεί όμως να εκκρεμεί η κύρωση του στη Λιβύη από το κοινοβούλιο.

2.       Η ελληνική πλευρά εισέπραξε από τους λίβυους συνομιλητές της τη διαβεβαίωση ότι όσο διαρκεί η θητεία της μεταβατικής κυβέρνησης δεν θα υπάρξει κάποια προσπάθεια κύρωσης του τουρκολιβυκού μνημονίου. Αυτή  η διαβεβαίωση μπορεί να γίνει βάσιμα αποδεκτή γιατί σύμφωνα με όσα ορίζει η συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Φόρουμ του Λιβυκού Πολιτικού Διαλόγου (LPDF) η κεντρική εντολή που έχει η μεταβατική κυβέρνηση είναι να οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές που έχουν οριστεί για τις 24 Δεκεμβρίου του 2021. Δεν ανήκει στο πλαίσιο της εντολής της να κλείνει και να κυρώνει διεθνείς συμφωνίες. Η σημασία των διαβεβαιώσεων που δόθηκαν στην ελληνική πλευρά έγκειται στο γεγονός, ότι αυτή η κυβέρνηση είναι η πρώτη ενιαία κυβέρνηση στη Λιβύη από το ξέσπασμα του 2ου εμφύλιου το 2014. 

Δεν αντιλαμβάνομαι λοιπόν ποιό ακριβώς είναι το θέμα, που έδωσε αφορμή για το σχόλιο. Πιθανόν να πρόκειται για την αναφορά μου στο κείμενο ότι η επίσκεψη ήταν μια προσωπική  επιτυχία του Πρωθυπουργού. Το ότι όμως βρήκε τον τρόπο να πάει στη Λιβύη και να συναντηθεί και με τον Ντμεϊμπά και το Μένφι  και να εξομαλύνει τις σχέσεις ενώ στην Τρίπολη και στη Δυτική Λιβύη το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η οργή για τη χώρα μας (όσο αν μας ξενίζει αυτό εμάς) αποτελεί αντικειμενικά μια επιτυχία. Γιατί στη διπλωματία δεν μπορείς να κάνεις τίποτε, αν δεν έχεις σχέσεις και δεν είσαι συνομιλητής